Griekenland, part 8 (finale)

De laatste Griekse loodjes brengen we door in Athene. En waar de crisis verder in het land niet zo goed zichtbaar was (althans voor ons), is dat hier wel anders. Hele wijken en winkelcentra waar de helft van de winkels leeg staat, volgekalkt met graffiti, veel zwervers, blikjesrapers, losse-bloemen-verkopers en (dronken) halve-garen. Nee, echt gezellig is het hier lang niet overal. De stad maakt een verloederde indruk.

In de wijk rondom ons hotel, Plaka, valt het allemaal nog wel mee. Met de reigids in de hand hebben we er gisteren een lange wandeling gemaakt, waarbij het grootste ongemak, naast de hitte (die nog verergerd wordt door de wit marmeren trottoirs, die goed reflecteren, zodat je van twee kanten tegelijk wordt geroosterd), is om alle aanspraak van kletsmajorige winkeliers te negeren of elegant te passeren ('Hi, where are you from?'). Veel Griekse oudheid tussen de winkels door, maar het Parthenon hebben we allebei al eens eerder bezocht, dus die hebben we maar laten staan (te druk en nog meer klimmen).

Vanochtend zijn we naar de top van de Lycebetus-heuvel gegaan. Die is nog veel hoger dan die van het Parthenon, maar er gaat een kabelbaantje naar toe dus dat zou mee moeten vallen. Wat ze er niet bij vertellen is dat dat kabelbaantje pas ongeveer halverwege de heuvel begint, dus we waren toch al weer een beetje uitgewoond voor we konden instappen. Wel fantastische uitzichten over de giga-stad die Athene is. En de afdaling (nu wel te voet) is een mooie tocht op zich.

Daarna hebben we nog het Nationaal Argeologisch Museum bezocht, met, oneerbiedig gezegd, meer van hetzelfde. Met onze zomertrips van de laatste jaren naar Rhodos, Turkije, Sicilie en nu dus de Peloponnesos & Athene, hebben we wel zo'n beetje alle Griekse & Romeinse oudheden gezien die de moeite waard zijn. En waar kun je dan beter eindigen dan in de bakermat van onze westerse beschaving? Een mooie afsluiting.

Bij de foto's:
- boven: de 'tempel vande Olympische Zeus', met de hoogste kolommen ooit. Heeft dan ook 700 jaar geduurd voor die af was
- onder, links: Loes daalt af van Lycebetus
- onder, rechts: Zeus (of was het Poseidon? De experts zijn er nog niet uit)

Griekenland, part 7

Gisteren was een goede dag voor liefhebbers van aardbevingen, want we hebben er minstens 5 gehad. Gelukkig geen van alle erg sterk (5.3 max, er waren dan ook nauwelijks rapporten over schade). En de eerste twee hebben we 'gemist' omdat we toen nog in de auto zaten. Maar in de middag hebben we het hotel wel een aantal keren lichtjes voelen zwabberen. Niet echt iets bijzonders hier, want niemand heeft het er verder over.

Arachova ligt op 1000 meter hoogte aan de voet van het ski-gebied van Mount Parnassos (2457 meter hoog, dus sneeuw zat in de winter). Vanuit ons enigszins sombere wintersporthotel-zonder-gasten hebben we de opgravingen van Delfi verkend, maar ook op Mount Parnassos gewandeld.

Delfi was vooral bekend vanwege 'het orakel', een heel samenspel van priesteressen-onder-invloed die, op verzoek van vragenstellers die van heinde en verre deze kant op kwamen (Alexander de Grote was er ook bij) volstrekt onbegrijpelijke uitspraken deden, en priesters die daar (iets) meer chocola van maakten, maar nog steeds dermate ambigue chocola dat het orakel altijd gelijk had (wat er daarna verder ook gebeurde). In de trant van 'als u ten strijde trekt zal een groot rijk verloren gaan', daarbij in het midden latend of dat het rijk van de vragensteller of het rijk van de vijand was. Ja, zo kunnen wij het ook. Dus bij deze onze voorspelling voor de terugreis: 'als u aan deze reis begint dan zal dat u veel goeds brengen maar ook verdriet'. Zo.

Parnassos is een heel ander verhaal. Als je naar zo'n 1500 meter stijgt(met de auto), kom je op een hoogvlakte waar volledig hap-snap allerlei appartementen zijn neergezet in Greco-Alpine stijl (uniek voor de regio). Maar de meeste zijn nooit afgebouwd (waarschijnlijk zijn de eigenaars failliet gegaan voor het zover was). En degenen die wel zijn afgebouwd staan leeg in de zomer. Er is dan ook geen mens in de buurt, en op de weg kom je ook nauwelijks iemand tegen. Spooky...

Als je verder klimt, kom je in de ongerepte natuur terecht, met een bepaald frisse wind af & toe op deze hoogte (ook wel weer eens lekker). Hier hebben we heerlijk gewandeld (met sweatshirt bij de hand)

Bij de foto's:
- boven: Delfi, zicht op de grote tempel en de achterliggende vallei
- onder, links: Ronald bij de meer verwaarloosde delen van het 'Mount Parnassos Ski Resort'
- onder, rechts: Loes ruimt op in Delfi

Griekenland, part 6

Met veel haarspeldbochten hebben we de bergen van het centrale Peloponnesische massief verlaten en zijn we in Olympia aangekomen, dat zowat aan de westkust ligt.

Onderweg kwamen we, hoe kan het ook anders, langs wederom een belangwekkende archeologische vindplaats, Vasses. Dit is er één waarover de verenigde naties zich hebben ontfermd (ongetwijfeld in het kader van de werelderfgoedlijst), en als gevolg daarvan is er een enorme tent verrezen boven de belangrijkste tempelresten, zodat men daar in alle rust kan werken aan het verticaliseren van de in ruime getale voorradige, als gevolg van aardbevingen door de eeuwen heen, horizontaal georiënteerde kolommen (of delen daarvan). Een video ter plaatse maakt duidelijk dat dat met milimetrische precisie geschiedt. Hoewel niet helemaal de bedoeling, is de tent zelf eigenlijk ook wel heel mooi.

Olympia is berucht vanwege de drukte. Maar vreemd genoeg was daarvan helemaal niets meer te merken toen we om een uur of 4 in de middag naar de archeologische site gingen. In het hele dorp of op de parkeerplaats geen bus of dagjesmens meer te vinden (dat het ook heel anders kan hebben we vandaag gemerkt). Zoals vast iedereen al weet, zijn de Olympische spelen hier ontstaan (vermoedelijk in 776 v.c.). En werden ze hier zo'n 1000 jaar onafgebroken gehouden om de 4 jaar (af en toe met wat rimpels, zoals ten tijde van keizer Nero die zichzelf 6 keer tot winnaar liet uitroepen). Pas toen de donkere middeleeuwen over ons neerdaalden heeft de (byzantijns) christelijke baas Theodosius 'de Grote' de boel verboden. En zijn opvolger, Theodosius II (de 'Nog Grotere'?) vond het zelfs nodig om de hele stad te laten verwoesten. Toch is het nog steeds een mooie & bijzondere plek, met veel bomen (van groot tot klein) tussen de architectonische overblijfselen. Een flinke bries zorgt er af en toe voor dat er een stofwolk over het terrein word gejaagd: even de ogen dicht en de camera uit de wind houden.

Vandaag hebben we het bijbehorende museum gedaan; vroeger op de dag, dus aanmerkelijk drukker. Maar aangenaam koel (en toch ook boeiend).

Bij de foto's:
- boven: de indrukwekkende tent boven de tempel van Apollo Epikourus te Vasses
- onder, links: de opgravingen van Olympia
- onder, rechts: oude griek met iPhone (bij een ander beeld hebben we ook een klapschaats aangetroffen)

Griekenland, part 5

Kardamilli was voorlopig onze laatste plaats aan de kust. Via Kalamata (en het naastgelegen Kalamara, lijkt me onhandig) kwamen we tegen de middag langs Messene, wederom een prachtige archeologische opgraving, al is ze niet zo bekend, en dus ook behoorlijk vrij van bezoekers. De nog bestaande delen van de oorspronkelijk 8 kilometer lange stadsmuren zijn indrukwekkend. De stad is in 369 v.Chr. gesticht door Epaminondas, die zich aan de macht van Sparta wist te ontworstelen en hier zijn democratische principes kon uitproberen. Een heerlijke plek om rond te slenteren in de schaduw van de vele olijfbomen.

Na zowaar een stukje snelweg van 70 eurocent aan tol, zetten we koers richting het centrale bergmassief van de Peloponnesis, Arkadië genaamd. In Stemnitsa, een bergdorp op iets meer dan 1000 meter hoogte, overnachten we in de 'Mpelleiko B&B' (spreek dat maar eens uit..), een historisch bouwwerk met prachtig uitzicht over het lager gelegen dorp, veel authentieke details, ingericht met antieke houten meubelen en een eigenares die graag met mensen praat. Ze vindt het trouwens ook heel leuk om voor een uitgebreid ontbijt te zorgen (we hebben veel meer gegeten dan gebruikelijk, broden & jammen & taarten door haarzelf of moeders gemaakt). Heerlijk koel hier, voor Griekse begrippen dan, en veel verstedelijkte Grieken die hier hun roots hebben komen in de zomer dan ook graag terug om hier de ergste hitte van (bijvoorbeeld) Athene te ontlopen.

Vanochtend hebben we zowaar een complete wandeling uit ons SNP documentatiepakket volbracht: een stuk van de Lousios vallei, op weg naar het klooster van Moni Agiou Ioannitou Prodromou, een prachtig rammelend bouwwerk dat tegen de steile wand van de vallei is geplakt en inmiddels gevaarlijk voorover hangt, zo op het eerste gezicht. Fascinerend van binnen & van buiten. Korte broeken zijn niet gepast, maar gelukkig hangt er geschikte leenkleding bij de ingang. Eenmaal binnen word je getrakteerd op een kopje Griekse koffie en 'Turks' fruit (dat hier in Griekenland vast anders heet). En gelukkig was de heenweg van de wandeling het zwaarst maar wel grotendeels in de schaduw.

Bij de foto's:
- boven: het stadion van Messene
- onder, links: het hangende klooster (hoe lang nog) van Moni Agiou Ioannitou Prodromou in de Lousios vallei
- onder, rechts: Loes stapt uit haar leenrok.

Griekenland, part 4

We trekken langs de west-oever van de Mani weer omhoog, richting Kardamyli. Het valt ons op dat er verrassend veel koeien los lopen in deze omgeving (ook in Gerolimenas). Sommige snuffelen in de bootjes die her & der verpreid langs de straat liggen te wachten op een herleving van de visserij-industrie, om te kijken of er iets van hun gading in ligt. En nog steeds in elk dorp hoge torens met kleine ramen en dikke muren, stammend uit de tijd dat iedereen hier ruzie met elkaar had (naar verluid is daar ergens in de 19e eeuw een einde aan gekomen, toen het nationale leger werd afgestuurd op twee strijdende families).

Verder naar het noorden van het schiereiland wordt de begroeing weer wat vriendelijker, en de dorpjes ook. Deze ochtend een bergdorp in de omgeving bezocht (Exochori), en daar in de omgeving wat korte wandelingen gemaakt. Volgens onze paperassen prima wandelend te bereiken vanuit ons verblijf, maar die paperassen kennen we ondertussen: het dorp ligt op 500 meter hoogte en 10 kilometer afstand (met de auto prima te doen).

Ons huidige verblijf heeft een 'prive strand', d.w.z. een stuk van de rotsige kust, waarover een houten looproute is aangelegd naar een trap waarmee je te water kunt gaan: uitkijken dat je niet uitglijdt, en dat je niet met de golfslag tegen de bepaald puntige rotskust wordt gekwakt. Toch even lekker gezwommen. Terug aan wal met enige moeite de naaktrecreant-op-leeftijd weten te omzeilen (dus daarvan geen foto).

Bij de foto's:
- boven, links: koe-aan-zee in Gerolimenas
- boven, rechts: kerk, duidelijk niet geschikt voor mensen met onze lengte (toegangsdeur van 1.10 meter hoog)
- onder, links: de kerk van Areopoli
- onder, rechts: het 'strand' van het Melitsina Village Hotel in Kardamyli