Frankrijk, Cotignac 2, Gorge du Verdon 3

Dinsdag marktdag in Cotignac. Tientallen kraampjes met kaasjes, groenten, 'mode', en natuurlijk ook lavendelaria. Reuze gezellig, en bovendien, niet alléén voor toeristen.

In de middag hebben we de grotten verkend waarin zich vele eeuwen geleden de eerste Cotignaciens hebben gevestigd. Ze bevinden zich in een stijle wand die achter het huidige stadje opdoemt, en het vereist dus nogal wat klauterwerk om ze te verkennen. Maar zeker de moeite waard.

Eerder hadden we al de 'rive doite' van de Gorge du Verdon verkend, vandaag deden we de 'rive gauche'. Hoogtepunt (letterlijk) was de Pont de l'Artuby, een op zich niet zo héél bijzondere brug, die zich echter een kleine 200 meter boven het riviertje de Artuby bevindt en daardoor wordt het toch wel een bijzondere plek. Verder weer heel veel mooie uitzichten, en natuurlijk eindeloos veel bochten.
 
Bij de foto's:
- linksboven: markt in Cotignac
- linksmidden: zicht op Cotignac van nabij de grottenwand
- linksonder: klauteren in de grotten van Cotignac
- rechtboven: Loes op de Pont de l'Artuby
- rechtsonder: de Gorge du Verdon
 

Frankrijk, Gorge du Verdon 2

Vandaag vroeg op voor een tocht naar de Gorge du Verdon, de enige echte canyon van Europa. Ze ligt op een (bochtig) uurtje afstand van Cotignac.

Eerst koffie in Moustiers-Sainte-Marie, een prachtig bergdorp in de buurt van de plek waar de gorge uitmondt in het (stuw)meer van Lac de Sainte Croix. Een hele ruige omgeving, met stevige huizen en hoge pieken, maar alle winkeltjes verkopen zeep, lavendel, of lavendel-kleurige teddyberen. Vreemd contrast.

Daarna door, via een intens slingerende weg, naar La Palud-sur-Verdon, alwaar de D23 begint en eindigt, een prachtige 'loop' van een weg (grotendeels éénrichtingsverkeer) die je in een kilometer of 25 langs heel veel mooie uitzichtspunten leidt. Veel starts en stops dus, en ook nog relatief druk in de verder al zo naseizoenerige Provence.

Bij de foto's:
- linksboven: Moustiers-Sainte-Marie, het vlekje op '10 over' is een vijfpuntige ster die daar ooit is bevestigd door een kruistochtridder als dank voor zijn bevrijding uit de handen der heidenen (nou ja, in de jaren 50 van de vorige eeuw kwam ze naar beneden, dus dit is een replica, maar dat is bij deze resolutie toch niet te zien)
- rechtboven: lavendelberen in Moustiers-Sainte-Marie (wie zou ze kopen?)
- linksonder: uitzichtspunt bij de Verdon, de geiten verwachten voedsel van ons, en worden anders sikkeneurig
- rechtsonder: het dal van de Verdon. Ergens rechts kleeft nog een klimmer tegen de bergwand (ook dat is in deze resolutie niet echt te zien)
 
 

Frankrijk, Gorge du Verdon 1

 Uitzichtspunt Palud-sur-Verdon, langs de D952

Frankrijk, Cotignac 1

Na een lange reeks snelwegen (en, wegens verkeerde afslag, een kleine tour door Lyon) zijn we, na een uur of tien rijden, gearriveerd in Cotignac. Vermoeid sleepten we ons naar een restaurant aan de hoofdstraat, waar de maaltijd ons weer een beetje tot mens maakte.

De volgende ochtend zijn we naar Notre-Dame-des-Graces gewandeld, een kerkje annex klooster op een heuveltop in de buurt dat vooral bekend is omdat Lodewijk de 13e en zijn vrouw hier bij Maria kwamen klagen over 22 jaar aan kinderloosheid. Et Voila, 9 maanden later werd Lodewijk de 14e geboren (iedereen blij). Het wemelt er nog steeds van de broeders, zusters, nonnen en wat dies meer zij. En praten mag je er ook al niet (getuige de strenge bordjes die tot stilte oproepen). Wel een mooi plekje (als je er niet intern hoeft).

Het dorp zelf heeft een heerlijke hoofdstraat met grote platanen en minstens 10 restaurants. Informatieborden melden dat het dragen van een mondkapje verplicht is, maar er zijn niet veel mensen die dat doen. Mooie straatjes en steegjes met oude huizen, met op de achtergrond een verticale rotswand waar vele eeuwen geleden al mensen leefden in grotten. Die hebben we nog niet bezocht, want onze plannen zijn een beetje in de war door een werkelijk dramatisch onweer, met de hardste klappen die we ooit hebben gehoord, terwijl we een goed heenkomen hadden gezocht onder het ruime afdak bij de dorpspomp, waar we zeker een uur hebben doorgebracht in afwachting van betere tijden.

Die betere tijden zijn er nu (het zonnetje schijnt weer) dus gaan we zo weer aan de wandel.

Bij de foto's:
- linksboven: Cotignac @ night
- rechtsboven: de doelgroep haast zich naar de mis bij de Notre-Dame-des-Graces
- linksonder: Cours Gambetta (de hoofdstraat)
- rechtsonder: Place de la Mairie
 

Frankrijk, Giverny

Na een (zeker door Belgie niet erg enerverende) rit van een uurtje of 6 zijn we aangekomen in Giverny, het dorp waar Claude Monet jaren en jaren heeft gewoon en geschilderd, en dat zul je weten ook als je hier bent! Zijn grafsteen staat naast de kerk, en de enige echte straat van het dorp heet de 'Rue Claude Monet' (what else?), en is bezaaid met galerietjes en 'open ateliers'.

Sommige kunstenaars opereren in dezelfde stijl (die zullen wel denken: als mensen hier voor Monet komen, zullen ze mijn schilderijen ook wel mooi vinden. Sommigen heten zelfs Claude), anderen doen het juist helemaal anders (die zullen wel denken: de competitie van Monet in zijn eigen stijl is me iets te heftig). Hoe dan ook, een leuk dorp, dat in deze tijd van het jaar (en/of door Covid) verrasend rustig is. Zeker in de vroege ochtend of het eind van de middag kom je niet veel volk tegen.

Het huis en de tuin van Monet liggen er ook prachtig bij, en zijn ook relatief leeg. Sommige kamers in het huis hebben we zelfs helemaal voor onszelf, en dat is een heel andere ervaring dan om ze te moeten delen met zo'n honderd anderen (zoals we lang geleden bij een eerder bezoek in het hoogseizoen hebben mogen ervaren). En de tuin bloeit, ook al is het eind september, nog als een dolle. Een hele mooie plek.

Omdat men in Giverny de bezoekers iets meer wil bieden dan huis/tuin van Monet en schilderende zzp-ers, is er ook een museum, met werk van verschillende impressionisten en aanpalende stromingen. Aardig maar niet wereldschokkend. Dat geldt ook voor het nabijgelegen Vernon, dat pitoresk aan de Seine ligt en waar je een aangenaam uurtje kunt rondwandelen.

Morgen met een lange rit door naar de  Provence.

Bij de foto's:
- linksboven: de salon in huize Monet; elk stukje muur is bedekt met een schilderij of Japanse prent (dat geldt voor het gehele huis)
- rechtsboven: het centrale pad van de tuin van huize Monet
- midden: Loes op het bruggetje dat regelmatig door de grote meester is geschilderd
- linksonder: het nogal clichematige kasteel van Vernon
- rechtsonder: Vernon, de restanten van de oude brug over de Seine en de 'vieux moulin'.