Na de zeer matige 'kunst' die we in Kassel hadden gezien op de Documenta, waren we wel toe aan een mooie tentoonstelling, en Venetië stelde niet teleur.
De eerste dag hebben we besteedt aan twee 'collateral events', exposities van Anish Kapoor in de Accademia en in z'n net aangeschafte eigen Palazzo Manfrin, en van Marlene Dumas in Palazzo Grassi. Bij de schilderijen van Dumas zwabbert onze waardering altijd tussen 'heel goed' en 'heel slecht', en beide waren hier ruim vertegenwoordigd, dus best de moeite waard. Kapoor pakt helemaal uit, met twee tentoonstellingen tegelijk. Die in de Accademia is wellicht het meest prestieus, want daar hebben ze ook werk van Veronese, Titiaan, Tintoretto, Canaletto, enzovoort enzovoort. Maar de expositie in Palazzo Manfrin is nog leuker: een onttakeld en vervallen paleis, wat Kapoor wil opknappen en omvormen tot zijn internationale 'hoofdkwartier', staat vol met zijn werken, die hier heel goed tot hun recht komen. Heel mooi.
De Biennale zelf, in de Giardini en het Arsenaal, was, zoals altijd, een mengelmoes van boeiende zaken en onzin (en alles daar tussenin). Nieuw dit jaar: een gesloten Russisch paviljoen met uit te kluiten gewassen beveiligers eromheen. Het Hongaarse en Duitse paviljoen zaten midden in een verbouwing; de eerste bleef daarom op slot, maar bij de tweede werd uitgelegd dat het hier een kunstproject betrof. Een heel verschillende aanpak dus...
Het paviljoen van Korea was erg mooi, met technologische (bewegende) kunstwerken. De Australische kunstenaarsdelegatie zal zich niet erg geliefd hebben gemaakt; een eenzame gitarist, verlicht door een videowall waarop abstracte vormen werden getoond, liet zijn instrument continue rondzingen, met behulp van 5 Marshall versterkers op standje 11. Tot in de verre omtrek goed te horen als een irritante lage brom. Het paviljoen zelf was meer een 'Tinitus Accademie'.
De Denen toonden duistere beelden van een mengvorm van mens en paard, maar dan dood. Nogal surrealistisch, en dat leek sowieso wel een thema dit jaar. Dali kan tevreden zijn over zijn nalatenschap.
Al met al een heerlijk bezoek.
