zaterdag 24 juli 2010

Rhodos (slot)

Ruim een jaar geleden werd de foto linksboven ineens heel populair op internet. Een stel zoekt de natuur op en wil met de zelfontspanner een portret maken tegen de achtergrond van een mooi meer & mooie bergen. Vlak voor de sluiter afgaat, steekt een nieuwsgierige eekhoorn zijn koppie voor de lens, waarmee hij de gehele compositie van de foto ruïneert (en toch ook weer niet).

Welnu, Loes heeft die foto goed ter harte genomen, en hanteert tegenwoordig de zelfde strategie om mijn foto's te 'verbeteren'. Vorig jaar al in Rajasthan (foto rechts boven), en nu ook weer tijdens onze laatste wandeling op Rhodos in de omgeving van Archángelos (foto onder). Oordeel zelf over de vraag of hirmee de compositie is verbeterd of niet.

Wij lummelen vandaag nog wat (alsof we dat nog niet genoeg hebben gedaan de afgelopen week), en vertrekken dan morgen via Rhodos stad naar het vliegveld voor een late vlucht, in de hoop dat de Griekse luchtverkeersleiders hun verdere stakings-acties om onze thuisreis heen plannen.
(p.s. later bleek dat dit niet het geval was. Wij voelden ons al aardig als Mehran Karimi Nasser, de man die 18 jaar op een vliegveld heeft gewoond zonder de tax-free zone te kunnen verlaten, toen we na een vertraging van een uur of 7 toch nog vertrokken om 04.30 uur in de ochtend).

donderdag 22 juli 2010

Rhodos, part 4

Als je naar dit eiland komt, kun je Rhodos stad natuurlijk niet overslaan. Het is vanuit Pefkos een behoorlijke rit, van ongeveer een uur, over een 'doorgaande' weg die in de nabije of verre toekomst vermoedelijk uit vier rijstroken zal bestaan (getuige het grote aantal voorwerpen dat duidt op werkzaamheden die verder niet of nauwelijks waarneembaar zijn), maar tot die tijd uit anderhalve rijstrook bestaat.

Maar de stad is de moeite waard. En vroeg in de ochend valt het ook nog behoorlijk mee met het aantal toeristen. Of is Griekenland gewoon niet meer zo populair? Op andere delen van het eiland staan hier & daar hotels & appartementencomplexen helemaal leeg, met half begroeide hekken er om heen. De smalle straatjes en steegjes van het oude centrum bieden veel schaduw en er tocht een aangenaam verkoelend windje doorheen.
De stad is een mooie mengelmoes van wat de Kruisridders & Italianen hier hebben achtergelaten, met een toefje nouveau-riche in de haven, waar de meeste plezierjachten witlederen zonnedekken hebben. Vrouwen zien we niet, het op en rond de boten vertoeven is kennelijk vooral een stoere mannen aangelegenheid,

In het midden van het eiland ligt een stuwmeer. Het gebied wordt niet genoemd in de wandelgidsen en andere informatie die we bij ons hebben. En om er te komen moet je over een weg die alleen als 'dirt track' staat aangegeven op de meeste kaarten, maar (inmiddels) prima geasfalteerd is. We waren hier al eens langs gekomen op weg naar Kritinia Castle, maar vanmorgen zijn we er uitgestapt om het gebied wat beter te verkennen. Blijkbaar loopt het meer nogal eens leeg, want het water staat vol bomen die het nog goed doen (en wij dachten dat het met een boom die continue onder water staat toch wel niet goed zou aflopen). Prachtig gebied, geen mens te zien.

Foto linksboven : verstild pleintje in Rhodos Stad.
Foto rechtsboven: een boot vol 'decoratieve' schelpen (en ja, wij zijn hier niet zonder 'n souvenier vertrokken).
Foto linksonder : Mandraki Harbour in Rhodos Stad, met zicht op het paleis van de Kruisvaarders.
Foto rechtsonder: Het stuwmeer nabij Laerma.

dinsdag 20 juli 2010

Rhodos, part 3

Gisteren terug naar Lindos, want de grootste bezienswaardigheid daar, de Akropolis, hebben we nog niet gezien. Ook daar moet je vroeg bij zijn, want anders wordt het te druk. Half negen is vroeg genoeg, zo blijkt. Op deze plek woonden al mensen rond de 6e eeuw voor Christus. Daar is nog wel iets van te zien, maar verreweg het meeste van wat nog overeind staat stamt toch uit de Byzantijnse tijd (dat scheelt al snel zo'n 2.000 jaar) of is behoorlijk gerestaureerd. De zuilen bestaan voor 75% uit beton, met hier & daar een authentiek, of in ider geval oud uitziend brokstuk. Hoe weten de archeologen dat dat ene brokstuk in zuil 7 op 4 meter hoogte thuis hoort? En ze zijn er nog niet klaar mee, want getuige een groot plakaat bij de ingang is er nog zo'n 4.000.000 euro nodig om andere brokstukken op verantwoorde wijze in beton te gieten. Desondanks is het een mooi plek, met fraaie uitzichten rondom.

Vandaag naar de westkust, voor een wandeling bij Kritinia Castle. Als je het eiland oversteekt via de secundaire wegen, wordt duidelijk hoe leeg het hier toch ook nog kan zijn. Het lijkt er wel op dat grote delen van het binnenland enkele jaren geleden getroffen zijn door bosbranden. Soms zie je alleen zwartgeblakerde eucalyptusbomen, zover het oog reikt. Het kasteel ligt hoogst pitoresk te wezen op een heuvel aan de kust, met op de achtergrond een worp van veelal onbewoonde mini-eilandjes. Op de terugweg hebben we met succes de lokroep van de vele wijnproeverijen in Empona weten te weerstaan. Met de vele haarspeldbochten in de route is dat maar beter ook.

Foto boven: zicht vanaf de akropolis van Lindos.
Foto linksonder: 'Free WiFi' in Lindos. Alleen uitkijken voor (touristen op) ezels terwijl je je mail checkt.
Foto rechtsonder: Loes op/in Kritinia Castle.

zondag 18 juli 2010

Rhodos, part 2

Elke dag om half zeven op. Dat klinkt niet echt als vakantie maar we vinden het prima zo. Want dan kunnen we nog iets doen om trots op te zijn, voordat het zó heet wordt dat alleen loungen in & om het zwembad nog mogelijk is.

Gisteren dus vroeg naar Lindos, een schattig witgepleisterd plaatsje, dat in de loop van de dag overspoeld wordt met busladingen touristen uit Rhodos-stad, maar nog niet zo vroeg op de ochtend natuurlijk, want dan heb je het gehele dorp voor jezelf. Kleoboulos, die over de stad regeerde in de 6e eeuw voor christus, heeft een mooi tombe op een afgelegen plek langs de baai van Lindos. Toen we die eenmaal hadden bezocht, en een uurtje of twee later weer in het dorp aankwamen, werd er door de lokale bewoners inderdaad volop geld verdiend met ezelsritjes, ijsjes en souvenirs.

Deze ochtend waren we al vroeg op weg naar Prassonissi, een schiereiland aan de uiterste zuidpunt van Rhodos. Op de landbrug naar Prassonissi waait het altijd, en de plek is dan ook geliefd bij kitesurfers & windsurfers. Er staan tientallen campers en een enkele tent op het strand, van mensen die de hele dag niet veel anders doen dan over de golven scheren. Het schiereiland zelf is alleen te bereiken via een smalle zandstrip die aan beide kanten 'bedreigd' wordt door de zee, en inderdaad schijnt ze af & toe wel onder te lopen. Echt een plekje aan het einde van de wereld, met een sfeertje dat lichtjaren verwijderd is van de boulevards met bier-Britten die je op andere plaatsen op het eiland helaas veel aantreft.

Foto boven: zicht op Lindos. Foto onder: Vanaf Prassonissi, zicht op de landbrug, beide surfbaaien en het 'vaste land' van Rhodos.

vrijdag 16 juli 2010

Rhodos, part 1

De oorspronkelijke vertrektijd van onze vlucht was al niet mis (06.25 uur in de ochtend), maar met een staking van de Griekse verkeersleiders (en dus een afsluiting van het Griekse luchtruim) in het verschiet, had Transavia besloten de vlucht te vervroegen naar 04.30 in de ochtend.... Om op tijd op Schiphol te zijn hadden we dus bepaald een korte nacht.

Aan de andere kant: al om een uur of 09.00 hadden we onze spullen in onze huurauto geplaatst (deze keer eens geen Opel), en om een uur of 10.00 waren we al gearriveerd in Pefkos (of Pefki, de Grieken zijn er zelf ook nog niet helemaal uit), waar ons appartement ligt. 'Villa Gema' is een witte kubus, comfortabel genoeg en redelijk koel. Ons bed ligt op een verhoogd plateau dat aan weerszijden beklommen kan worden met een soort vaste 'keukentrapjes'. De keuken heef weliswaar een vierpitter als formuis, maar geen spullen om er op te zetten. Het keukengerei bestaat uit niet meer dan een paar bordjes & glazen. Een uitstekend excuus dus om veel (d.w.z. alleen maar) uit eten te gaan.

We hebben een zwembad dat we met de bewoners van drie andere villa's moeten delen. Dat levert tot nu toe geen territoriale spanningen op, want veel andere gasten treffen we er niet, en ook al zou dat wel zo zijn, er is ruimte genoeg.

Gisteren hebben we niet al te veel meer uitgevoerd (na onze non-nacht), maar vandaag zijn we al om 06.30 uur opgestaan om een wandeling te maken vóór het heetst van de dag. Wat op papier een doenbare excursie leek in het Akramytis-gebergte nabij Monolithos aan de westkant van het eiland, ontwikkelde zich al snel tot een straffe klimpartij waarbij we om de 300 meter weer op adem moesten komen. Het beoogde einddoel, het kerkje Ág Ioánnes, hebben we dan ook niet gehaald, maar de mooie uitzichten hebben we wel meegekregen. En bovendien, je struikelt hier bijkans over de pitoreske witte kerkjes, dus later hebben we de schade nog in kunnen halen bij een ander exemplaar, dat uitkeek over een verlaten deel van de kust.

Op de foto boven: vanaf ons dakterras. Foto's onder: wandeling bij Monolithos