Zuid Afrika (Stellenbosch, final)

Onze laatste dag in Stellenbosch zijn we gestart met een lange wandeling in het Hottentots-Holland Mountain Catchment Area ten zuid-oosten van de stad. Een mooi zonnige dag, maar wel met af en toe windvlagen waar we maar nét tegenin konden wandelen. Gelukkig hadden we de tweede helft van de wandeling wind mee. Prachtige tocht.

In de middag hebben we nog even de Botanische Tuin verkend, en ook dat was de moeite waard. Goed, morgen nog wat lummelen in en om Kaapstad, en dan een late avondvlucht terug naar Nederland. Het was al met al een prachtige tocht.

Bij de foto's:
- boven, links: Loes in de Hottentots
- boven, rechts: Ronald in de Hottentots
- onder links: in de Botanische Tuin moet de tuinman te water om de lotus bij te houden
- onder, rechts: Victoria Regina & Nijlgans in de Botanische Tuin

Zuid Afrika, part 4 (Stellenbosch)

We zijn aangekomen op onze laatste verblijfplaats, Stellenbosch. Ons favoriete restaurant van een eerder bezoek, jaren geleden, Oppie Dorp, heeft de Corona-crisis niet overleefd (hoewel Tripadvisor gewoon recente recensies blijft publiceren, hoe zit dat?). Maar verder blijft het een heerlijke stadje, vol Kaapse huisjes, leuke winkels en ontzettend veel studenten.

In het Rubert Museum heeft men veel werk van Pierneef, een schilder die in Zuid Afrika wereldberoemd is, en waavan Loes ook fan is. Daarnaast hebben we twee wijnhuizen in de omgeving bezocht. Niet om hun wijnen te proeven (geen goed idee om 10 uur in de ochtend, dachten we), maar om door de bijbehorende tuinen - al dan niet met kunst - te dwalen. De bewakers aan de poort van de wine estates lijken wel wat beteuterd te kijken als je meldt dat je niet voor de 'wine tasting' komt, maar ze laten je wel door. De tuin van Rustenburg was prachtig, met de indrukwekkende Simonsberg op de achtergrond. De tuin van Delaire / Graff zou, volgens hun website, vol moeten staan met 'indrukwekkende kunstwerken, verzameld door één van de beroemdste kunstverzamelraars ter wereld, de heer Graff zelf'. Daar klopte niet zo heel veel van (hetgeen misschien ook wel te verwachten is als iemand zichzelf zo luidruchtig feliciteert). Maar toch, een mooie plek was het wel.

Bij de foto's:
- boven, links: regenachtig weer in Franschhoek
- boven, rechts: Loes bij werk van Pierneef, in de Rupert Museum
- onder links: de tuin van Rustenburg Wine Estate
- onder, rechts: uitzicht over de Hottentots Holland Mountains vanaf de Delaire / Graff Estate

Zuid Afrika, part 3 (Hermanus)

Op onze laatste ochtend in Kaapstad is het zwaar bewolkt. Maar met onze trek naar het oosten klaart het gelukkig op. De kustroute naar Hermanus leidt eerst langs de sloppen van Khayelitsha (elke bouwval heeft tegenwoordig wel een schotelantenne, dus dat is vooruitgang), 'Strand' (zelden heeft men minder lang nagedacht over een plaatsnaam) en Betty's Bay, waar we de pinguin kolonie hebben bekeken.

Daarna door naar Hermanus, een leuke kustplaats waar men in het seizoen de walvissen vanaf de kust kan observeren. Maar het is nu niet het seizoen (geen grote teleurstelling, want dat wisten we al). Ook zonder uitzicht op walvissen kun je hier mooi wandelen tusen het fynbos langs de rotsachtige kust.

Bij de foto's:
- boven, links: Lion's Head (in CapeTown) in de mist, op de Kloof Nek Road
- boven, rechts: Betty's Bay, met scheepswrak (links) en pinguin (rechtsvoor)
- midden links: Loes als 'cow girl' in koffiestop 'Plaaskombuis' in de Hemel-en-Aarde-valley
- midden, rechts: door onderhoud aan de tweebaanswegen zijn lange stukken éénrichtingsverkeer, met lange wachttijden (10 minuten of meer) tot gevolg
- onder: dit vissersbootje in de haven van Hermanus gaat nergens meer heen (behalve wellicht recht naar beneden).

Zuid Afrika, part 2 (Kaapstad)

Vandaag hebben we niet in Kaapstad zelf doorgebracht, maar in de omgeving.

Eerst via de zuidelijke kustweg naar Hout Bay, waar je prima cappucino kunt krijgen (wisten we ons te herinneren van een eerder bezoek). Daarna via de 'Chapmans Peak Drive', een met veel moeite op het gebergte veroverde kustroute van Hout Bay naar het zuidelijker gelegen Noordhoek (nee wij snappen die naam ook niet).

Vandaar door naar Kalk Bay, ooit een slaperig plaatsje aan de kust maar immiddels helemaal hip and happening, en daardoor (of 'toch') heel leuk. Daarmee zitten onze paar dagen in Cape Town er op, en zijn we klaar om morgen door te reizen naar Hermanus.

Bij de foto's:
- boven: uit de dashcam, Chapmans Peak Drive
- daaronder: uit de dashcam, zicht op Lion's Head (links), Camps Bay (rechts daarvan) en de tafelberg (midden tot rechts)
- onder, links: zonsondergang in de Camps Bay Retreat
- onder, rechts; aan de kust bij Noordhoek

Zuid Afrika, part 1 (Kaapstad)

Goed, de 'uitdagende wegen' liggen achter ons, we zijn gearriveerd in Zuid Afrika, Camps Bay (om de hoek bij Cape Town).

Wel even schakelen van de volslagen leegte van Namibie, waar je soms een uur lang geen andere automobilist tegenkomt, naar het 'hip and happening' gebeuren in Camps Bay, waar het razend druk is. En daar komt bij, het waait hier krankzinnig hard! De wind komt hier aanloeien uit het zuiden (en wordt door niets afgeremd tussen Antarctica en hier) en maakt echt een gigakabaal. Ons hele houten 'deck house' staat te wapperen. De vorige keer dat we hier waren werden we gestoord door (en van) de blushelikopters die voortdurend laag overvlogen, pendelend tussen vuur en zee, deze keer is het dus de wind.

Ook in Cape Town zelf staat een straffe bries, maar wel iets beter te doorstaan dan aan de boulevard van Camps Bay. De binnenstad heeft flink te leiden gehad onder (de economische crisis ten gevolge van) Covid. Long Street en Loop Street waren vroeger leuk, maar bestaan nu goeddeels uit failliete winkels en lege bedrijfspanden. De armoede is ook behoorlijk schrijnend: bij elk stoplicht staat wel iemand tussen de optrekkende auto's de daklozenkrant te verkopen of iets in die geest, of houdt gewoon een bord omhoog met de tekst 'I am hungry'. Je kan niet veel anders doen dan er omheen rijden.

Bij de foto's:
- boven: uit de dashcam, 'moeizame weg nummer 87', een (gelukkig) droge rivierbedding in de D1935 nabij Usakos (Namibië)
- daaronder: uit de dashcam, 'moeizame weg nummer 93', een iets minder droge rivierbedding in de C32 nabij Karibib (Namibië)
- daaronder: aankomst in Cape Town, vliegend over de sloppenwijken van de 'cape flats'
- daaronder: daklozenkrantverkoper (met officieel hesje, dat dan weer wel) en rolstoeler met 1 hand en nul voeten, bedelend bij een stoplicht
- onder, links: Zeit MOCAA museum voor moderne kunst (dat werd wel tijd na al die natuur)
- onder, rechts; zonsondergang in Camps Bay, met Ronald met palmbomencoup.