Verenigde Arabische Emiraten, part 7, Abu Dhabi

Niet veel in Abu Dhabi is bij het oude gebleven. Het enige fort dat de stad nog kent gaat verscholen achter hoge schuttingen wegens 'renovatie', en dat schijnt al jaren te duren. Maar de klassieke vissersvloot is nog volop aan het werk. In Dhow Harbour liggen tientallen oude scheepjes met op de kade en aan boord werkelijk duizenden visvallen van kippegaas (dat hier dan wel 'visgaas' zal heten). Schepen die aankomen lijken haast te kapseizen onder de enorme hoeveelheid visvallen aan boord, maar ze wegen natuurlijk niks. Heel pitoresk.

Halverwege de stad staat 'Capitol Gate', een toren van 160 meter hoog en 18 graden uit het lood, hetgeen natuurlijk meer is dan de toren van Pisa, want anders heb je geen wereldrecord. Het bevat kantoren en expositieruimtes, maar als bezoeker kun je er niet zomaar in (dus of wij zeeziek zouden worden van deze extreme schuinte hebben we niet proefondervindelijk kunnen vaststellen).

Wél konden we naar de bovenste (74e) etage van ons hotel in de Etihad Towers ('bekend' van de B-film 'Fast & Furious' waarbij de hoofdpersoon in een auto op grote hoogte van de ene toren in de andere rijdt/vliegt), voor een fenomenaal uitzicht over de stad. Onze kamer zit natuurlijk ook al boven de 200 meter, maar vandaar kijk je maar anderhalve kant op, en de observation desk heeft vanzelfsprekend vrij uitzicht naar alle windrichtingen. Prachtig.

Bij de foto's:
- links: Capitol Gate, officieel de meest scheve toren ter wereld (ook volgens Guinness)
- rechtsboven: Dhow Harbour, Abu Dhabi Down Town op de achtergrond
- rechtsonder: zicht op de kustlijn van Abu Dhabi vanaf de Etihad Towers (300 meter)

Verenigde Arabische Emiraten, part 6, Abu Dhabi

Vandaag stond in het teken van het 'Louvre Abu Dhabi', het excuus (voor zover nodig) voor deze hele reis.

Een prachtig gebouw van Jean Nouvel, ook al wordt dat van binnen niet meteen duidelijk. De buitenkant is een soort kruising tussen het voormalige Evoluon (Eindhoven) en een vliegende schotel, maar dan in stijlvol zwart/wit en gelegen aan de blauwe wateren van de Perzische Golf.

Eenmaal binnen passeer je eerst een lange rij adequate maar niet bijzonder opvallende tentoonstellingsruimtes gevuld met een chronologische opsomming van wat de mensheid aan moois in elkaar heeft gesleuteld, geillustreerd met topstukken in bruikleen uit het Parijse Louvre. Leuk hoor, maar we hebben wel al eens eerder een handbijl, mummie, Grieks beeldhouwwerk, Mariavoorstelling, van Gogh, Giacometti of Ai Wei Wei in het echt gezien (al is het niet vaak onder één dak).

Het interieur wordt pas echt boeiend in de daaropvolgende 'semi-open' ruimtes onder het fascinerende dak. Dat dak is samengesteld uit een aantal lagen van opengewerkte geometrische figuren, die in elke laag verspringen en dus voor een chaotische lichtinval zorgen, waarmee, volgens (st)architect Jean Nouvel 'de natuurlijke schaduwwerking van een palmenoase' wordt nagebootst. Heel erg mooi, en dus niet helemaal niet erg dat 'het duurste schilderij allertijden' (Salvator Mundi van Leonardo da Vinci, 450.000.000 dollar) nog niet tentoongesteld werd. Dat is trouwens helemaal niet zo'n mooi schilderij...

Bij de foto's:
- boven: Ronald voor het Louvre Abu Dhabi
- midden: Loes in het Louvre Abu Dhabi
- onder: Uitzicht op de 'corniche' en downtown Abu Dhabi vanaf Breakwater Beach

Verenigde Arabische Emiraten, part 5, Abu Dhabi

Na ons vertrek uit Al Ain zijn we eerst langs de Jebel Hafeet gereden, de net-niet-hoogste berg van de VAE. Op de hoogste berg (Jebel Jais) was immers het uitzicht gesloten wegens onderhoud. Dat soort problemen hadden we vandaag niet, maar nu staat er weer een raar paleis in de weg van het uitzicht op de oase van Al Ain. Nou ja, toch wel mooi.

Aangekomen in Abu Dhabi kwamen we eerst langs de Sjeik Zayed bin Sultan Al Nahyanmoskee, nagelnieuw en (natuurlijk) de grootste van de VAE (zoals eigenlijk altijd alles hier de grootste is). Een indrukwekkend bouwwerk, maar ook erg vermoeiend door het niet aflatende protserige uiterlijk vertoon. Toegankelijk voor niet gelovigen, maar vanzelfsprekend moest Loes zich wel verbergen in een leen-abaya. De superlatieven schieten te kort: grootste tapijt (47 ton...), meeste swarovski-kristallen in één kroonluchter (en dan hebben ze er minstens 3), 57 koepels etc. Leuk uitje, en leuk om weer te vertrekken.

Inmiddels zitten we in onze hotelkamer op de 58e verdieping te genieten van het wijdse uitzicht, over nog weer meer paleizen en liefst twee hotels die na zonsondergang voortdurend van kleur veranderen. Het is hier allemaal niet erg subtiel. En dan moet Dubai nog komen!

Bij de foto's:
- linksboven: Loes, in Abaya, onder honderdduizenden swarovski-kristallen
- rechtsboven: onze kamer, met op de achtergrond zicht op nieuw opgespoten eilandjes voor de kust
- linksonder: zicht op het presidentieel paleis vanaf de 58e
- rechtsonder: Ronald bij de Sjeik Zayed bin Sultan Al Nahyanmoskee

Verenigde Arabische Emiraten, part 4, Al Ain (Abu Dhabi)

Gisteren zijn we aangekomen in Al Ain, de enige plaats van enige betekenis die niet aan de kust ligt. We weten niet of het daar aan ligt, maar in dit hotel zijn geen Russen te vinden (hetgeen niet perse een slechte zaak is).

Al Ain heeft veel uit leem opgetrokken historische forten. De grootste, het Al Jahili fort, ligt om de hoek, en hebben we gisteren bezocht. Mooie plek, loom sfeertje, en niemand te bekennen (behalve het alom tegenwoordige beveiligingspersoneel).

Deze ochtend vertrokken we eerst naar de grootste kamelenmarkt van de VAE, 5 kilometer verderop, en die stelde niet teleur. Duizenden kamelen (oh nee, drommedarissen), allemaal wachtend op een nieuwe eigenaar, met honderden verkopers, in de weer met voeren, laten drinken, beesten van links naar rechts of andersom, inladen of uitladen, etc. Aan de andere kant van de straat zowat net zoveel geiten, met net zo veel baasjes en drukte. Dat we hier de enige witjes waren (en Loes de enige vrouw) maakte gelukkig niet uit. Ik werd vrij vaak aangesproken met 'hello my friend, how are you?'. Mijn antwoord werd zelden begrepen, dus dit was ongeveer de reikwijdte van de plaatselijke kennis van het engels. Loes werd vooral aangegaapt, maar op een vriendelijke manier. Prachtige bijbelse (of moet je zeggen koranitische?) taferelen, beetje smelly ook wel.

In de middag hebben we Al Ain Oasis bezocht (ook vlakbij), een al eeuwen bestaande gigantische verzameling dadelpalmen met eindeloos veel irrigatie-kanaaltjes. Een hele verstilde plek, met mooie schaduwen in de middaghitte en veel vogels.

Bij de foto's:
- links: Al Ain Oasis
- rechtsboven: een van de tientallen rijen met 'kamelen-marktkramen'
- midden: koopwaar
- rechts midden: verkopers
- midden onder: niet te dicht bij, want hij bijt (de kameel)
- rechts onder: Al Jahili fort

Verenigde Arabische Emiraten, part 3, Ras Al Khaimah & Fujeirah

Na een heerlijk verblijf in Hilton Al Hamra vertrekken we vandaag naar ons volgende emiraat. Maar eerst nog een (lange) omweg langs de hoogste berg van de VAE, de Jebel Jais. Wat dan wel weer jammer is voor de Emirati is dat de hoogste top van deze berg net over de grens in Oman ligt. Maar ook de 'sub-top' in Rak Al Khaimah schijnt de moeite waard te zijn.

Na een rit die bestond uit een horror-kruising, een volledig lege 8-baans snelweg en een mooie slingerende bergweg kwamen we aan bij de Jebel Jais Viewing Deck, helaas voor renovatie gesloten ('come back in three days'), waarmee ons ook direct de helft van de uitzichten door de neus werd geboord (wel naar links, niet naar rechts). Stiekem voorbij het rood-witte lintje sluipen gaat niet, men let hier goed op elkaar en op ons. Maar goed, het uitzicht dat ons nog wel werd gegund was best mooi. Ook goed zicht trouwens op 'de langste zip-line ter wereld', waar met grote regelmaat torpedovormige durfals met grote snelheid langs komen suizen. Ze klinken als straaljagers, vermengd met kreten die duiden op een mengeling van euforie en hysterie van de betrokkenen.

Aangekomen in Fairmont Fujeirah Beach Resort hebben we een 'first': we dineren op onze kamer met room service. Dat is de enige manier om in deze omgeving een 'lopend buffet' van draconische omvang (en kosten) te vermijden. En het is eigenlijk heel genoeglijk, zo met z'n tweetjes aan een uitklapbaar tafeltje in je eigen (ruime) kamer met openslaande deuren en een heerlijke zomeravond-temperatuur.

Bij de foto's:
- boven: op Jebel Jais
- midden: zipliners op Jebel Jais
- onder: Ronald laat zijn drone uit aan de voet van Jebel Jais

Verenigde Arabische Emiraten, part 2, Ras Al Khaimah

 

Vanochtend vroeg op om op tijd bij de Kamelenraces te kunnen zijn (hetgeen eigenlijk dromedarisraces zijn, maar ht Arabisch kent geen aparte woorden voor die twee dieren. Weird...). De race track ligt nogal afgelegen, dus is het advies om per taxi te gaan, maar dat soort adviezen kunnen we heel goed negeren. Affijn, na flink verdwaald te zijn, kwamen we aan de late kant, via een wadi (droogstaande rivierbedding) die onze auto maar net aan kon, toch nog aan bij de track. Gelukkig was er nog bedrijvigheid genoeg. Mocht je daarover twijfelen, het filmpje toont geen race, maar een roedel die naar de start wordt geleid.

 

Op de foto komen een paar exemplaren aangestormd, aangemoedigd door de luid toeterende eigenaars in hun dikke automobielen, en met een echte jockey of een 'mechanische jockey' (d.w.z. een accu met een ronddraaiend zweepje eraan) op hun rug. Overigens schrok de koploper zo van mijn on-Arabische uiterlijk (dat is al een beetje te zien op de foto) dat hij korte tijd later omkeerde en terugkeerde naar de start. Jammer dan, voor degenen die daarop hadden gewed.

Verenigde Arabische Emiraten, part 1, Sharjah

Ons eerste dagje VAE zit er op, in Sharjah. Vanochtend, na een korte nacht (late vlucht) en een goed ontbijt, lopend naar het Sharjah Museum of Islamic Civilization (nee, dat is hier niet met elkaar in tegenspraak), gevestigd in een voormalige souk (markt), en geheel ter onzer beschikking, want er was verder nauwelijks volk. Dat volk zit allemaal rondom het zwembad en de zee bij ons hotel. In het museum veel foto's van Mekka, veel tapijten, enzovoorts, maar wel in een mooi gebouw.

We konden niet al te ver afdwalen want om 13.00 uur zou de huurauto worden bezorgd. Best wel comfortabel natuurlijk, maar de administratieve rompslomp wordt er echt niet minder door (sterker nog, er moesten allerlei zaken zoals creditcard nummers worden doorgebeld naar de thuisbasis, zodat men daar aanvullende tijdrovende checks kon doen). Maar na een minuut of 40 hadden we haar dan toch, onze Chevrolet.

Dus later in de middag, met de auto, naar de Al Majaz Waterfont, een park gelegen aan de Khalid Lagoon (die omzoomd wordt door hoge wolkenkrabbers), met leuke paadjes en restaurantjes, en op loopafstand van Al Qasba, een kanaaltje en naar verluidt het gezelligste deel van Sharjah, ook al vonden wij dat wel meevallen, wat misschien mede kwam omdat het beloofde reuzerad naar een ander deel van de stad is verplaatst om plaats te maken voor (nog) een torenflat.

Heerlijk 'Libanees' gedineerd aan de lagune, en in de schemering terug via Al Jazeera Park naar ons hotel aan de kust. Zo rustig als het overdag is, zo druk is de boulevard in de avond, als iedereen van de aangename temperatuur wil genieten. Lekkere eerste dag.

Bij de foto's:
- links: het kanaal bij Al Qasba, met torenflats links, rechts, voor & achter
- rechtsboven: Radisson Blue Hotel en Al Maghfirah moskee, langs de Corniche
- rechtsonder: in het Sharjah Museum of Islamic Civilization is men heel zuinig op de stoelen.