zaterdag 31 december 2011

Tenerife, dag 5 & 6

Gisteren was ons eerste plan om de Teide te beklimmen. We hadden er zelfs de wekker voor gezet (7 uur), maar het bleek - zelfs hier aan zee - een onstuimige & bewolkte ochtend, dus dan is het boven op de vulkaan zeker niet pluis. In plaats daarvan dan maar naar het zuiden, waar de zon wel scheen, naar Adeje en de Barranco del Infierno die daar vlak bij ligt. Daar kun je ook een prachtige wandeling maken, maar nu even niet, want de route bleek gesloten wegens een te groot geacht risico op vallende stenen. Het bord dat daar voor waarschuwt (en het hek dat degenen op andere gedachten moet brengen die het waarschuwingsbord naast zich neer leggen), lijkt al geruime tijd geleden vastgeschroefd. Is deze Barranco de laatste jaren uberhaupt toegankelijk geweest? Nu, dan maar een wandeling langs een verlaten deel van de west-kust. Mooi, ruig & heet.

Wat gisteren niet doorging, hebben we dan vandaag gedaan: met de kabelbaan naar (bijna) de top van de Teide, op 3700 meter en een beetje. Je kunt je benenden niet voorstellen hoe koud het daar boven is (getuige ook de kortgebroekten & geteenslipperden, die, eenmaal boven aangekomen, wel een héél kort rondje maken om het kabelbaan-station). Wij hebben alles uit de kast getrokken wat we konden vinden, en houden het toch ook maar met moeite uit daar boven. We hadden ook niet anders verwacht, nadat we onderweg in de auto al over (licht) ijzelige wegen hadden gereden. Maar als de wind even weg valt, wordt alles anders, en kunnen we ons even bezig houden met het fenomenale uitzicht.

Nadat de kabelbaan ons weer bij het basisstation had gedropt (toch ook nog steeds op 2100 meter hoogte), hebben we daar in de buurt nog een fantastische wandeling gemaakt waarbij je je op Mars waant (behalve dan dat er hier nog wel wat zuurstof in de lucht zit). Het laatste deel daarvan was wel wat pittiger dan we hadden voorzien: halverwege de klim op een gruizelige helling realiseerden we ons dat we hier niet meer naar beneden zouden kunnen (dat is immers moeilijker dan naar boven), terwijl nog niet zo duidelijk was of we wel op de goede weg waren. Maar, tien minuten klauteren verder, bleek dat gelukkig wel het geval.

Bij de foto's:
- boven: Los Gigantes (de rotsen heten zo, en het stadje ook), vanuit het nabijgelegen Puerto de Santiago.
- onder, links: Loes op weg naar boven, met muts, sjaal, winterjas & een blik die de vraag uitdraagt of dit nu wel zo'n goed idee was
- onder, rechts: Ronald op de Teide (met muts & jas, ik had helaas geen sjaal)

donderdag 29 december 2011

Tenerife, dag 3 & 4

Gisteren hebben we de top van het eiland verkend: een lavavlakte op 2000 meter hoogte die de indruk wekt dat je op Mars bent aangeland. Aan de horizon de Teide, de vulkaan die met zijn gedoe het gehele eiland heeft veroorzaakt, zo'n 4000 meter hoog. Op deze vlakte is het, zelfs als het zonnig is, niet echt warm, zeker niet als de wind opsteekt. En het is er bepaald niet altijd zonnig. Maar wel prachtig wandelgebied. Het is er ook behoorlijk druk en er lijkt grote belangstelling voor een rit met de kabelbaan. Misschien dat het ons ergens deze week een keer gaat lukken om op deze manier bovenop de Teide te komen.

Een eindje verderop is het lava langzamerhand verkruimeld tot zwart zand. Eerdere passanten hebben er stenen gestapeld ('steenmannetjes'), waardoor de omgeving er nog iets vreemder uit ziet.

Vandaag hebben we de Teide van de noord-kant benaderd, vanaf picknickplaats 'Arenas negras', in de buurt van een van de meest recente uitbarstingen (tot nu toe dan). Het weer daarboven was eerst zo-zo, met af & toe laag-bij-de-grondse bewolking (nou ja, de bewolking is niet laag, de grond is hoog, waardoor de bewolking laag-bij-de-gronds lijkt). En later zelfs uitgesproken fris: het laatste deel van onze wandeling liepen we in de mist, miezer & ferme tegenwind. Gelukkig had Loes haar pooljas bij zich, en mocht ik haar muts lenen.

Terug aan de kust zitten we weer lekker in de zon.

Bij de foto's:
- boven: de Teide, nabij Boca de Tauce
- onder: warme muts, hard nodig tussen 'el Volcan Negro' & de 'Montaña de Chinyero' (ook al is het dan nu even onbewolkt).

dinsdag 27 december 2011

Tenerife, dag 1 & 2

De Canarische Eilanden zijn vrijwel onbereikbaar voor mensen die van hun nachtrust houden, want de vluchten daarheen vertrekken altijd godsgruwelijk vroeg. Wij waren ons hiervan bewust, maar hadden toch besloten om een weekje te gaan wandelen op Tenerife. En jawel, het vliegtuig vertrok nog nooit zó vroeg (05.50 uur in de ochtend, op 2e kerstdag). Dat is al bijna de avond van de vorige dag...

Na aankomst in ons appartement in Los Gigantes hebben we de eerste dag dan ook niet veel meer uitgespookt, behoudens een kleine verkenningstocht door de directe omgeving. Maar na de compensatie van een héle lange nacht konden we er vandaag dan tegenaan, met een wandeling in het Teno-gebergte. Volgens het boekje weliswaar 'easy to moderate', maar het feit dat ze niet als 'very very easy' is geclassificeerd, houdt al een zeker risico in, weten we uit ervaringen van eerdere reizen. En alleen een Olympisch kampioen kan een wandeling volbrengen die is omschreven als 'strenuous' (denken we).

Daarna via de meest bochtige weg van het eiland door naar Masca, en naar de uiterste Noord-West kaap, Punta de Teno, een mooi desolaat punt met een vuurtoren tussen de lava en verder niets, waar toch ook nog een aantal Canarianen in zee zwemmen, die hier onvoorstelblaar blauw & helder is.

Beide dagen was ook de lucht (vrijwel) strak blauw, met een graadje of 20, en dat is heerlijk. Ons appartement helpt mee met onthaasten: geen tv, geen radio, en wifi alleen naast het zwembad. Maar wel een parchtig uitzicht op (in die volgorde) het centrumpje van Los Gigantes, de Atlantische oceaan, en het volgende eiland, La Gomera, waarachter we de zon kunnen zien ondergaan van ons terras.

Op de foto's:
- boven: het Teno-gebergte.
- onder: Punta de Teno, met hééél in de verte Los Gigantes.