Tenerife, dag 5 & 6

Gisteren was ons eerste plan om de Teide te beklimmen. We hadden er zelfs de wekker voor gezet (7 uur), maar het bleek - zelfs hier aan zee - een onstuimige & bewolkte ochtend, dus dan is het boven op de vulkaan zeker niet pluis. In plaats daarvan dan maar naar het zuiden, waar de zon wel scheen, naar Adeje en de Barranco del Infierno die daar vlak bij ligt. Daar kun je ook een prachtige wandeling maken, maar nu even niet, want de route bleek gesloten wegens een te groot geacht risico op vallende stenen. Het bord dat daar voor waarschuwt (en het hek dat degenen op andere gedachten moet brengen die het waarschuwingsbord naast zich neer leggen), lijkt al geruime tijd geleden vastgeschroefd. Is deze Barranco de laatste jaren uberhaupt toegankelijk geweest? Nu, dan maar een wandeling langs een verlaten deel van de west-kust. Mooi, ruig & heet.

Wat gisteren niet doorging, hebben we dan vandaag gedaan: met de kabelbaan naar (bijna) de top van de Teide, op 3700 meter en een beetje. Je kunt je benenden niet voorstellen hoe koud het daar boven is (getuige ook de kortgebroekten & geteenslipperden, die, eenmaal boven aangekomen, wel een héél kort rondje maken om het kabelbaan-station). Wij hebben alles uit de kast getrokken wat we konden vinden, en houden het toch ook maar met moeite uit daar boven. We hadden ook niet anders verwacht, nadat we onderweg in de auto al over (licht) ijzelige wegen hadden gereden. Maar als de wind even weg valt, wordt alles anders, en kunnen we ons even bezig houden met het fenomenale uitzicht.

Nadat de kabelbaan ons weer bij het basisstation had gedropt (toch ook nog steeds op 2100 meter hoogte), hebben we daar in de buurt nog een fantastische wandeling gemaakt waarbij je je op Mars waant (behalve dan dat er hier nog wel wat zuurstof in de lucht zit). Het laatste deel daarvan was wel wat pittiger dan we hadden voorzien: halverwege de klim op een gruizelige helling realiseerden we ons dat we hier niet meer naar beneden zouden kunnen (dat is immers moeilijker dan naar boven), terwijl nog niet zo duidelijk was of we wel op de goede weg waren. Maar, tien minuten klauteren verder, bleek dat gelukkig wel het geval.

Bij de foto's:
- boven: Los Gigantes (de rotsen heten zo, en het stadje ook), vanuit het nabijgelegen Puerto de Santiago.
- onder, links: Loes op weg naar boven, met muts, sjaal, winterjas & een blik die de vraag uitdraagt of dit nu wel zo'n goed idee was
- onder, rechts: Ronald op de Teide (met muts & jas, ik had helaas geen sjaal)