maandag 4 mei 2015

Parijs, dag 3

Op deze mooie zonnige ochtend gaan we dan op weg naar de Orangerie van het Louvre. Claude Monet stelde, op het hoogtepunt van zijn roem, de Franse staat voor om dat gebouw in te richten met zijn geschilderde waterlelies (die hij dan zou overdragen aan de staat). Een prima behapbaar museum(pje), waar nu eens geen noemenswaardige rij voor staat. Twee grote ovale ruimten, met vier doeken elk. Van dichtbij compleet abstract, en van iets verder weg inderdaad de vijver van de tuin in Giverny waar Monet 20 jaar heeft zitten schilderen. Heel mooi.

Na deze redelijk serene ervaring weer iets geheel anders: op naar de Fondation Louis Vuitton, een prachtig voorbeeld van lawaai-architectuur (van de hand van Frank Gehry, eerder ook bekend van het zilveren Guggenheim Museum in Bilbao) op een mooi plek in het Bois de Boulogne. Een prachtig gebouw, en nee, het staat niet vol met Vuitton-tassen maar werken van kunstenaars van naam & faam. Maar, zoals wel vaker hier in de stad, staat er een lange rij voor de ingang. Daarom beperken we ons tot een rondje om het pand (de buitenkant is sowieso het mooiste) en gaan lunchen in het nabijgelegen park.

En daarmee zitten onze twee dagen er al weer op. De terugreis duurt iets langer dan voorzien wegens 'mauvaise conditions climatique au Pays Bas' (zoals de conducteur aangeeft), maar desondanks een paar mooie dagen.

Bij de foto's:
- linksboven: Square du Vert-Galant, Ile de la Cité
- linksonder: Loes & Monet (again)
- rechts: le Fondation Louis Vuitton

zondag 3 mei 2015

Parijs, dag 1 & 2

We maken een korte trip naar Parijs. In principe om de waterlelie-schilderijen van Claude Monet te bekijken (nadat we vorig jaar de echte waterlelies al hadden gezien in zijn tuin in Giverny).
Maar er waarschijnlijk wel meer te doen in Parijs. Zoals de 'Promenade plantée', een afgedankte bovengrondse metrolijn van een kilometer of 5 die integraal tot een héél smal maar daarentegen wel héél lang park is verbouwd. Ze loopt uiteindelijk dood op de Boulevard Périphérique, ergens in het oosten van de stad. Maar zover zijn we niet gekomen, want het weer hield niet over, die eerste middag.

Onze planning was minder dan briljant, want de enige dag waarop we het Musee d'Orsay konden bezoeken was een zondag met gratis toegang (de daarop volgende maandag zou het gesloten zijn).
Nu behoren de rijen voor dit museum zelfs onder de beste omstandigheden tot de wereldtop, en op een vrije zondag kan daar nog wel een schepje bovenop. Affijn, een uur in de (regen en de) rij dus.
Later bleek dat degenen die wat later waren aangeschoven twee uur hadden moeten wachten, dus alles is relatief. Hoewel, de collectie kun je alleen in superlatieven beschrijven. Heel veel impressionisten (de een nog bekender dan de ander) en heel veel art nouveau.

Na een paar uur zijn we ernstig kunstdoof geraakt, en reizen we af naar het Canal Saint Martin, een door Napoleon verordonneerd kanaal waarmee een flinke lus van de Seine werd afgesneden. Nu alleen nog in gebruik bij de pleziervaart, waar men het als een uitje beschouwt om de vele sluizen te trotseren.

Bij de foto's:
- linksboven: lelijkheid langs de 'Promenade plantée'
- rechtsboven: wachten voor le Musee d'Orsay
- linksonder: Loes & Monet
- rechtsonder: le Canal Saint Martin