Gran Canaria, part 3

Op vrijdag speelt de grootste markt van Gran Canaria zich af in Puerto de Mogan, en dat leek ons een leuke bestemming. Onderweg eerst aangelegd in Arguineguin, ook wel 'Zuid Oslo' genoemd, en inderdaad heb je er een Noorse dokter, Noorse kerk, Noorse pub, enzovoorts. Wij gingen voor de Noorse Cappucino bij Søt Cafe. Waarom al die Noren specifiek naar dit plaatsje komen blijft een raadsel.

In Puerto de Mogan is het gezellig druk. Voor de koopwaar op de markt hoeft dat niet echt, want dat is voornamelijk touristische meuk, een beetje teleurstellend. Het is wel een heel leuk dorp, met veel schattige huisjes en veel bloeiende bomen en planten.

Gisteren hebben we La Fortaleza bezocht, een plek waar de prehistorische Canaren hebben gewoond. De grotten zijn er nog, de prehistorische Canaren niet meer (na de verovering door de Spanjaarden).
En vandaag een mooie wandeling bij de twee (kleine) stuwmeren van Ayagaures. Een prachtige Baranco (kloof) met mooie uitzichten.

Bij de foto's:
- linksboven: de pitoreske straatjes van Puerto de Mogan
- rechtsboven: de duinen van Maspalomas
- midden: zicht vanaf de Mirador El Guriete, met rechts de Fortaleza met prrehistorische nederzettingen
- onderlinks: een van de stuwdammen van Ayagaures
- onderrechts: de kust bij Meloneras (om de hoek van Maspalomas)

Gran Canaria, part 2

Gisteren vroeg uit de veren voor een dagje Las Palmas, de hoofdstad van het eiland. De meest interessante plekken zijn Vegueta, waar de stad ooit is ontstaan, en het naastgelegen Triana.

Vegueta staat vol mooie oude pandjes in autovrije straten en stegen, met hier en daar een middeleeuwse kerk en een lommerrijke plaza. Een heerlijke buurt om ongericht doorheen te banjeren, zeker na een goede koffie bij een hipster-salon als 'Cool Beans'. Triana is minder oud, en heeft aardig wat Art Deco panden, vrijwel allemaal omgebouwd tot brand store of andere hippe winkel. Al met al een behoorlijk cosmopolitische stad, zoals vaker met havensteden natuurlijk.

Vandaag was ons eerste reisdoel de 'Jardin Canario', een botanische tuin in de buurt van Las Palmas. De tuin blijkt twee ingangen te hebben, eentje bovenaan een steile afdaling met waarschuwingsbordjes over eigen risico en zo, en eentje op de valleivloer die probleemloos toegang biedt tot (vrijwel) de gehele plantencollectie. Natuurlijk kwamen we eerst bij de bovenste ingang uit, maar we kregen al snel door dat de afdaling (en daarna de beklimming) een hele kluif zou worden, dus besloten we om dan maar door te rijden naar de anderer ingang. Na deze valse start hebben we ons prima vermaakt in deze prachtge tuin.

Daarna door naar de Caldera de Bandama, een mooi geheel intacte krater waar je in principe omheen kunt lopen (nou ja, klauteren). Wij beperkten ons tot een korte wandeling met een paar mooie uitzichtspunten. In 2020 is de laatste bewoner van de kratervloer, die tot op zijn 93e dagelijks de krater in en uit klom, overleden. Indrukwekkend.

Bij de foto's:
- linksboven: Art Deco in Triana (Las Palmas)
- rechtsboven: Casa de Colon, een museum over de connectie van Columbus met Gran Canaria
- middenlinks: Veguete, Plaza de Santa Ana
- middenrechts: Loes in de Jardin Canario
- onder: de Caldera de Bandama, met in het midden het (inmiddels vervallen) huis van de laatste bewoner

Gran Canaria, part 1

Na een lange reisdag zijn we gearriveerd bij ons verblijf op Gran Canaria. En ook al ligt dat in Maspalomas, het epicentrum van het massatourisme hier, de omgeving bestaat gelukkig vooral uit laagbouw en kleinschalige appartementencomplexen. De sportbars en 'cafe Bolle Jan' liggen op loopafstand, mochten we daar behoefte aan krijgen.

Op de eerste dag hebben we een lange strandwandeling gemaakt door en langs de 'duinen van Maspalomas', een beschermd natuurgebied waar niets mag worden gebouwd, maar waar wel naakt mag worden gerecreeerd (hetgeen vooral kale mannen van middelbare leeftijd schijnt aan te spreken, want dat zijn de enige naakten die je ziet). Mooie woeste zee, en heel veel zon ook, voor de bleke typjes die we op dit moment zijn.

Een dag later (vandaag) zijn we met de auto het binnenland ingetrokken (dus flink omhoog, tot zo'n 1500 meter). Net als op elk eiland met zon zijn hier ontzettend veel fietsers (sommigen met hulpmotor). Maar in tegenstelling tot bijvoorbeeld Mallorca kun je ze hier wél inhalen, dus blijft de wederzijdse overlast beperkt. Bovenop hebben we een mooie wandeling gemaakt bij de Roque Nublo. De wandelgids noemt het 'easy', maar we hebben toch nog flink moeten klimmen en kwamen moe thuis. Wellicht een indicatie dat we de wandeling die als kenmerk 'strenuous' hebben nog eens moeten heroverwegen.

Tot nu toe heerlijk weer, en mooie natuur.

Bij de foto's:
- bovenste twee: zeemist boven de duinen van Maspalomas
- midden: men houdt hier van een uitbundige kerst
- onder links: Loes bij de Roque Nubio
- onder rechts: de Roque Nubio