maandag 27 februari 2012

Zuid Afrika, slot

Zowat de laatste dag hier, en we besteden haar (deels) in het 'Loskop Dam Nature Reserve'. Qua omvang & wereldberoemdheid niet helemaal Kruger, maar we hebben nog geen giraffe's en neushoorns gezien, en die zitten ook in Loskop, dus je weet maar nooit. Onze enthousiaste gids Shane stelt een bootsafari voor, kost iets meer maar dan heb je ook wat. Bij aankomst in het park blijkt die boot van het type 'opblaasbaar', maar dat schijnt geen probleem te zijn, ook al gaan we op zoek naar hippo's & krokodillen (mogelijk bestaat ze uit een soort rubber die hippo's & krokodillen niet lusten).

Net nadat Shane de boot te water heeft gelaten (door trailer & jeep achteruit het meer in te rijden), breekt er een onweer los. Eerst nog in de verte, maar laten we even afwachten hoe dit zich ontwikkelt. Welnu, het ontwikkelt zich onze kant op, maar in zo'n traag tempo dat we enige tijd blijven aarzelen of we verder zullen gaan over land of over water. Maar als eenmaal de donderslagen niet alleen van links maar ook van rechts tot ons komen, besluiten we de boot maar weer op het droge te takelen en alsnog een stukje te gaan rijden. Op papier is dit avontuur dus (niet) in het water gevallen, maar de rit door de jungle was ook mooi, dus was het zeker geen mislukte middag. Helaas geen giraffe, en ook geen neushoorn.

En erger: helaas ook zowat onze laatste dag in Zuid Afrika, voor nu. Na een kort bezoekje aan NDLOVU Headquarters (Waar Lot een deel van haar onderzoekswerkzaamheden verricht), keren we terug naar Jo'Burg, dan London, dan Schiphol, dan thuis. Het was een mooie, maar te korte, trip.

Op de foto's:
- rechts: Shane parkeert Jeep, trailer & boot in Loskop Lake
- linksboven: geheel klaar voor een aquatisch, maar in rook opgaand, avontuur
- linksonder: avond in Loskop

zaterdag 25 februari 2012

Zuid Afrika, part four

Gisteren een lange rit van Phalaborwa naar Groblersdal, iets meer dan 400 kilometer, o.a. omdat we per sé via Graskop moesten, waar we eerder de auto van Lot hadden achtergelaten. Op de van 'slaggate' vergeven Zuid-afrikaanse tweebaanswegen een rit van meer dan 7 uur, dus nadien waren we niet veel meer waard. We hadden nog net genoeg puf voor een tochtje naar een van de betere restaurants in de buurt, The Guinnea Feather, voor een mooie zonsondergang.

En dan vandaag de dag die ons het excuus verschaft voor deze hele reis: met Lot mee naar Elandsdoorn, om daar de kliniek, het community building en dergelijke te bekijken. Een tijd van een half uur vanaf Groblersdal, maar wel van de ene wereld in de andere. Ons verblijf, The Lion's Guesthouse, ligt in een 'witte wijk' van Groblersdal (afgezien dan van het huishoudelijk personeel en de tuinmannen). Elandsdoorn daarentegen is een zwarte township, slechts deels officieel erkend door de staat (en voor de rest gedoogd), en een soort hete aardappel die regelmatig wordt doorgegeven door de provincie-grenzen om de paar jaar te veranderen en dan nét linksom of rechtsom de nederzetting te trekken. Midden in dat gebied is, met veel Nederlandse steun, een clinic verrezen die tot in de wijde omtrek bekend staat om haar 'miracles'. De drukte die hier doordeweeks heerst, moeten we er op zaterdag maar bij denken. Het ziet er indrukwekkend uit, als je er bij denkt welke moeilijkheden (financieel, ambtelijk, etcetera) je daarbij moet overwinnen. Helaas verkeert de clinic in zwaar weer, omdat grote geldschieters het laten afweten (de kleintjes niet, de school van Loes heeft onlangs nog haar Kerstdonatie overgemaakt naar Elandsdoorn).

De 'overige highlights' van de streek namen daarna aanmerkelijk minder tijd in beslag (de ATM, de supermarkt, de Wimpy). Nee, veel touristen komen hier niet. Het voordeel daarvan: als witje wordt je direct geassocieerd met de clinic, en die heeft een hele goede naam. De rest van de dag beginnen we met cappucino bij de Godiva Spa, mogelijk de mooiste B&B in town, maar dat wisten we niet van te voren. Daarna lunch bij de Loskop Lodge, dat ons opviel door de prachtige oudhollands architectuur, maar die bleek recent neergezet. Desondanks leuke plek hoor. En verder in de tuin van onze guesthouse, waar we een bruidsreportage voor de voeten lopen (eerder werd ons ook al de doorgang versperd door een BruidsHummer, die echt vééél te groot is voor de oprit van het Guesthouse).

Bij de foto's:
- Linksboven Eetzaal in The Lion's Guesthouse, mogelijk niet geheel politiek correct
- Rechtsboven Met Lot op weg naar Elandsdoorn in de Chevy
- Linksonder De AIDS Prevention Jeep van de Elandsdoorn Clinic
- Rechtsonder In de clinic, met Donald (verpleegkundige) en Robert (arts)

donderdag 23 februari 2012

Zuid Afrika, part three

We hebben twee dagen Kruger-park achter de rug, en het was heel mooi. Gisterochtend & deze ochtend met de eigen auto. Gisteren nogal laat, omdat we nog op een reserveband aan het wachten waren. Het had nog wel wat voeten in aarde voor dat eindelijk geregeld was. Maar vanochtend konden we de motivatie vinden om héééél vroeg op te staan, omdat de beestjes vroeg in de ochtend actiever zijn, en beter zichtbaar.

Daarnaast, gistermiddag onder begeleiding van Park Ranger Johan (of heet hij Jan, daar zijn we nog steeds niet over uit), in zo'n stoere groene jeep met zoeklichten (die we overigens zelf moesten vast houden). En de afgelopen middag, met ons drietjes, op pad voor een wandeling door de bush met maar liefst twee park rangers, waarvan er één volgens de dames op George Clooney leek, beide voorzien van een indrukwekkend geweer "voor het geval dat" (hetgeen zich gelukkig niet voordeed).

En, wat was de score? Hééél veel olifanten (meer dan honderd), natuurlijk ook impala's (dat spreekt van zelf), maar ook leeuwen-welpjes, wilde honden, een luipaard, en hier en daar een zebra. Jammer genoeg geen giraffe's, en ook geen neushoorns, maar die worden ook in zo'n hoog tempo gestroopt dat ze erg zeldzaam aan het worden zijn. Tijdens de wandeling konden we een heerlijke geur van wilde kruiden opsnuiven. Het is een andere ervaring dan met de auto. Hier komen ook de kleine(re) beestjes ook aan bod zoals joekels van spinnen, schorpioenen, kikkers en de kleinere vogels.
Het was prachtig hier. Morgen nemen we afscheid van deze plek.

Bij de foto's:
- Linksboven Huize Leadwood in The Sefapane Lodge
- Rechtsboven Loes (links) & Olifant
- Linksonder Nieuwsgierige leeuwenwelpjes
- Rechtsonder Te voet door Kruger

dinsdag 21 februari 2012

Zuid Afrika, part two

Maandag zal Annelot ons komen opzoeken in Graskop, maar pas tegen de middag. We besluiten in de ochtend een wandeling te maken vanaf het terrein van het Graskop Resort Hotel. Op internet hadden we gevonden dat daar mooie (korte) wandelingen zijn te maken.

De entree van het terrein ziet er wat verlopen uit, maar er is nog wel iemand bij de receptie te vinden die ons het een & ander uitlegt over wandelroutes. Kort onderweg, blijkt al snel dat het resort inmiddels een township is geworden, waar alles stukkig of stukker is, en iedereen zwart & arm. Hier en daar is nog een vermoeden aanwezig van een wandelpad, maar waarschijnlijk heeft al jaren niemand die paden meer gebruikt. We snappen nog niet helemaal waarom er toch nog een receptioniste aanwezig was, en waren hier ook al snel uitgewandeld. Mooi maar raar.

Daarna nog een waterval verkend nabij Sabie (the Mac Mac Falls), en daarna in blijde afwachting van Lot, die om een uur of twaalf aankomt vanuit Groblersdal. Uitgebreide begroeting, pannenkoek voor lunch (althans ik), en daarna snel door naar een paar uitzichtspunten in de buurt, die Loes & ik tot nu toe alleen in dichte mist hadden gezien, en Lot helemaal niet. Bij The Pinnacle met goed zicht, maar God's Window zit wederom helemaal dicht. Welnu, dit was onze laatste poging. Wij bekijken het nog wel eens op Youtube. De Berlin Falls in de buurt maken veel goed, maar de dag eindigt wat chaotisch door een lekke band, de eerste ooit voor ons allemaal. Een dikke kei op de weg daar kan zo'n autoband niet tegen. Toch nog verrassend snel gewisseld, mede aangespoord door donkere wolken die gelukkig net niet los barsten.

Vandaag (dinsdag), door naar Phalaborwa. Extra voorzichtig, want pas daar zullen we een nieuwe reserveband kunnen krijgen, heeft mener Avis ons telefonisch laten weren. Onderweg opnieuw prachtige uitzichten op de Blyde River Canyon, gevolgd door een flinke afdaling naar de vlakten van Kruger. De temperatuur stijgt snel. In Phalaborwa is het 37 graden, dus dat is voor ons even wennen (Lot kent deze temperaturen al langer).

In de Sefapane Safari Lodge hadden we voor ons drieen een 'family rondavel' gereserveerd. Dat blijkt een gigantisch bouwwerk te zijn, met drie slaapkamers ieder met eigen badkamer, maar waar met een beetje goede wil ook zo tien personen in zouden kunnen. Eigen veranda met eettafel en zitje, grote keuken, grote living met tv en prive internet verbinding, ook wel fijn. Het huis is heel wat groter dan nodig, maar erg leuk.

Morgen beestjes spotten in Kruger. Eerst op eigen gelegenheid, en tegen zonsondergang onder begeleiding weer het park in.

Bij de foto's:
- Linksboven Begroeting in Graskop
- Rechtsboven The Pinnacle, nabij Graskop
- Linksonder Berlin Falls, nabij Graskop
- Rechtsonder Onderweg naar Palaborwa (weer niets gekocht)

zondag 19 februari 2012

Zuid Afrika, part one

Goed, Heatrow overleefd, en een nacht in een Jumbo, met een bovenproportioneel aantal babies aan boord. En daarna een lange rit vanaf Johannesburg, door een niet zo enerverend landschap, maar wel met af & toe verkeersborden verwijzend naar plaatsen met prachtige namen als "Woestalleen" of "Goedezin". En ook direct al onze eerste wilde dieren gescoord, bij een benzinestation met ingebouwd 'wildpark' (nou ja, een weide met struisvogels, buffels & zebra's grenzend aan de pompinstallaties). En dan zomaar vervolgens afremmen voor een groepje apen die de wegoversteken, net als wat loslopende koeien maar dat telt niet als wild.

Maar nu zitten we in Graskop, een plaatsje in de Drakensbergen, een prachtig gebergte dat Johannesburg en de vlakten van Mpumalanga scheidt van het Kruger-park. Gisteren hebben we verder niet veel uitgespookt, wegens algemene gammelheid na vlucht & rit. Maar vandaag zijn we al vroeg op pad gegaan naar de diverse uitzichtspunten & watervallen hier in de buurt. De eerste, met de pretentieuze naam "God's Window", ging volledig de mist in. Letterlijk, want de laaghangende bewolking & lichte regen beperkte het zicht tot enkele tientallen meters. Dat kwam ons bekend voor, want in 2002 hebben we hier van het zelfde uitzicht (niet) genoten. En toen zeiden we dat we hier nog wel eens terug zouden komen. Inderdaad.

Maar een eindje verderop, bij de "Bourke's Luck Potholes", werd het dan toch wat helderder, en konden we een mooie wandeling maken tussen de watervallen & bavianen, die ook graag gebruik maken van de hier & daar aangelegde voetgangersbruggen, maar alleen als ze de ruimte krijgen. Welnu, dat is wederzijds, want er zijn weinig diersoorten met een lagere aaibaarheidsfactor dan bavianen. De Afrikanen zijn erg trots op de "Blyde River Canyon", een kloof die wel wat weg heeft van de Grand Canyon, maar dan wat minder Grand, en bovendien een stuk groener, waardoor je weer meer aan de Blue Mountains nabij Sydney moet denken. Hoe dan ook, de vergezichten zijn prachtig, met af & toe een doorkijkje naar de laagvlakte die er achter ligt, en waar het Kruger-park zo'n beetje begint.

Daarna lunch in "Pilgrim's Rest", ondanks de devote naam een dorp dat ontstaan is tijdens de goudkoorts van 1873. Veel historische bouwwerkjes, bijna allen gevuld met (te dure) snuisterijen. Terwijl je daarin rond neust, wordt je auto ongevraagd gewassen, in de hoop dat je daar, ongevraagd of niet, toch voor wilt betalen als je terug komt. Deze keer niet, dank u.

Bij de foto's:
- Linksboven Ronald wijst aan waar het goede weer vandaan moet komen.
- Rechtsboven "Bourke's Luck Potholes", het begin van de Blyde River Canyon
- Linksonder Wildlife
- Rechtsonder Loes bij de Blyde River Canyon