zaterdag 29 september 2012

Wenen, dag 2

Voor degenen die daar naar zoeken, is er in Wenen natuurlijk genoeg romantiek te vinden; barok-paleizen & paarderijtuigjes te over. De historische koffiehuizen-cultuur is ook nog steeds goed vertegenwoordigd, met bijvoorbeeld 'Cafe Central', waar Sigmund Freud kind aan huis was. Of Café Pruckel, vermoedelijk de meest authentieke jaren-vijftig-experience buiten Noord Korea.

Maar wij besteden onze tijd toch vooral weer aan Gustav Klimt (deze keer in het Leopold-museum, waar ze ook veel van Egon Schiele hebben, een beduidend minder gezellige schilder, maar wel met een stijl die eerder het begin van het nieuwe is, en niet zozeer het einde van het oude (zoals Klimt)).

En in de namiddag hebben we het Prater Pretpark bezocht, vol moderne én ouderwetse attracties, en op deze nazomerse zaterdag ook vol mannen in lederhosen & vrouwen in dirndl-outfit. Ook veel bier & schlagerzangers in de buurt. Een heel authentieke ervaring, maar niet te lang.

Echter, het moet gezegd, Wenen valt alleszins mee hoor. Het was hier prima te doen.

Op de foto's:
- linksboven: Cafe Central
- rechtsboven: ouderwets vermaak in Prater
- onder: Loes in het Leopold-museum, voor 'tod und leben' van Klimt.

vrijdag 28 september 2012

Wenen, dag 1

Hoewel Oostenrijk tot nu toe altijd stevig ergens onderaan ons lijstje met 'te bezoeken landen' bungelde, is dat ineens veranderd nu blijkt dat het Gustav Klimt-jaar is, met veel bijbehorende tentoonstellingen in vooral Wenen. Dus dan maar eens naar Wenen.

Al op het vliegveld wordt je verwelkomd met Klimt's beroemdste doek, 'de Kus', en dat nog wel in vijfvoud. Het origineel hangt in het 'Oberes Belvedere', een slot dat niet bewoond werd (dat deed men in het 'Unteres Belvedere', aan de andere kant van de tuin), maar alleen diende om indruk te maken op het bezoek. Welnu, als we onszelf even als 'bezoek' zien, dan is dat gelukt. Heel veel Klimt, en het is in het echt toch de moeite waard, ondanks een eventuele eerdere kennismaking met het werk op koffiemokken & onderzetters.

De grote boulevards worden vooral gedomineerd door neoclassicistische bouwwerken die niet uitblinken in bescheidenheid. Maar hier & daar zijn ook genoeg Jugendstil-parels te vinden (die trouwens óók niet uitblinken in bescheidenheid). Zoals het gebouw van de 'Secession' (de afvallige kunstenaars die rond 1900 hun eigen weg besloten te gaan, en zich niet langer wensten te conformeren aan de gevestigde kunst-orde). Of het Majolika Haus van Otto Wagner.



Op de foto's:
- linksboven: namaak Klimt's op de luchthaven
- rechtsboven: zicht vanuit het 'Oberes Belvedere' op het 'Unteres Belvedere' en de tussenliggende tuin
- linksonder: Jugendstil metrostation op de Karlsplatz van Otto Wagner
- rechtsonder: held op de Heldenplatz