Elke dag om half zeven op. Dat klinkt niet echt als vakantie maar we vinden het prima zo. Want dan kunnen we nog iets doen om trots op te zijn, voordat het zó heet wordt dat alleen loungen in & om het zwembad nog mogelijk is.Gisteren dus vroeg naar Lindos, een schattig witgepleisterd plaatsje, dat in de loop van de dag overspoeld wordt met busladingen touristen uit Rhodos-stad, maar nog niet zo vroeg op de ochtend natuurlijk, want dan heb je het gehele dorp voor jezelf. Kleoboulos, die over de stad regeerde in de 6e eeuw voor christus, heeft een mooi tombe op een afgelegen plek langs de baai van Lindos. Toen we die eenmaal hadden bezocht, en een uurtje of twee later weer in het dorp aankwamen, werd er door de lokale bewoners inderdaad volop geld verdiend met ezelsritjes, ijsjes en souvenirs.
Deze ochtend waren we al vroeg op weg naar Prassonissi, een schiereiland aan de uiterste zuidpunt van Rhodos. Op de landbrug naar Prassonissi waait het altijd, en de plek is dan ook geliefd bij kitesurfers & windsurfers. Er staan tientallen campers en een enkele tent op het strand, van mensen die de hele dag niet veel anders doen dan over de golven scheren. Het schiereiland zelf is alleen te bereiken via een smalle zandstrip die aan beide kanten 'bedreigd' wordt door de zee, en inderdaad schijnt ze af & toe wel onder te lopen. Echt een plekje aan het einde van de wereld, met een sfeertje dat lichtjaren verwijderd is van de boulevards met bier-Britten die je op andere plaatsen op het eiland helaas veel aantreft.
Foto boven: zicht op Lindos. Foto onder: Vanaf Prassonissi, zicht op de landbrug, beide surfbaaien en het 'vaste land' van Rhodos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten