Rhodos, part 3

Gisteren terug naar Lindos, want de grootste bezienswaardigheid daar, de Akropolis, hebben we nog niet gezien. Ook daar moet je vroeg bij zijn, want anders wordt het te druk. Half negen is vroeg genoeg, zo blijkt. Op deze plek woonden al mensen rond de 6e eeuw voor Christus. Daar is nog wel iets van te zien, maar verreweg het meeste van wat nog overeind staat stamt toch uit de Byzantijnse tijd (dat scheelt al snel zo'n 2.000 jaar) of is behoorlijk gerestaureerd. De zuilen bestaan voor 75% uit beton, met hier & daar een authentiek, of in ider geval oud uitziend brokstuk. Hoe weten de archeologen dat dat ene brokstuk in zuil 7 op 4 meter hoogte thuis hoort? En ze zijn er nog niet klaar mee, want getuige een groot plakaat bij de ingang is er nog zo'n 4.000.000 euro nodig om andere brokstukken op verantwoorde wijze in beton te gieten. Desondanks is het een mooi plek, met fraaie uitzichten rondom.

Vandaag naar de westkust, voor een wandeling bij Kritinia Castle. Als je het eiland oversteekt via de secundaire wegen, wordt duidelijk hoe leeg het hier toch ook nog kan zijn. Het lijkt er wel op dat grote delen van het binnenland enkele jaren geleden getroffen zijn door bosbranden. Soms zie je alleen zwartgeblakerde eucalyptusbomen, zover het oog reikt. Het kasteel ligt hoogst pitoresk te wezen op een heuvel aan de kust, met op de achtergrond een worp van veelal onbewoonde mini-eilandjes. Op de terugweg hebben we met succes de lokroep van de vele wijnproeverijen in Empona weten te weerstaan. Met de vele haarspeldbochten in de route is dat maar beter ook.

Foto boven: zicht vanaf de akropolis van Lindos.
Foto linksonder: 'Free WiFi' in Lindos. Alleen uitkijken voor (touristen op) ezels terwijl je je mail checkt.
Foto rechtsonder: Loes op/in Kritinia Castle.