Gran Canaria. final day

Op de valreep nog een zonnige wandeling kunnen maken 'bovenin'. Hoewel hier en daar nog natte gedeelten leek het ergste leed, ook voor de Canaren zelf, geleden. Onder deze omstandigheden was het zicht adembenemend. Vannacht terug naar huis.......

Gran Canaria, dag 7

Feliz navidad!

Het is vandaag 1e kerstdag of gewoon kerstdag want hier doen ze niet aan de 2e. De ochtend begint veelbelovend warm en ditmaal ook zonnig en we wandelen naar het dorp voor de wekelijkse markt. De kramen verkopen voor ons oninteressante spullen (T-shirts met beledigende opschriften, leren tassen van Dolce & Gabana of Prada maar-niet-heus, horloges van 6 euro, etcetera) en behalve een potje cactusjam voor de buren valt er voor ons niets te besteden. Veel leuker zijn de kleine zijstraatjes van authentieke witte huisjes met prachtig begroeide bougainville (zie foto's). Puerto de Mogán heet niet voor niets 'het Venetie van de Canaren', al is dat natuurlijk weer een schromelijke overdrijving, zoals altijd het geval is als Venetie ergens met de haren wordt bijgesleept. Toch is dit een gewilde nederzetting: een éénkamerappartement met dakterras kost hier meer dan 200.000 euro...

Daarna weer op pad met de auto. Onderweg blijkt wel dat het flink heeft gespookt: overal liggen rotsen of andere rotzooi op de weg, en we zien, bij een ontbrekend stuk vangrail, zelfs een auto in het ravijn liggen, enkele honderden meters lager. Dat is vast niet goed afgelopen. We reden toch al niet snel, maar nu nog langzamer. Vandaag zelf koken, want de meeste restaurant zullen vandaag wel dicht zijn vanwege de kerst, of speciale onzin-menu's serveren.

Gran Canaria, dag 6

Gisteren hebben we het droogste plekje van het eiland opgezocht. Een wandeling langs het beschermde natuurgebied en daarna de boulevard van Maspalomas. Harde wind en een beukende zee met schuimende koppen. Daarna een bezoek aan Arguineguin, ook gelegen aan de kust.

De nacht was behoorlijk nat, en ook in de ochtend ziet het er eerst nogal druilerig uit. De temperatuur overdag loopt al gauw op naar 25 graden en dat maakt het gauw benauwd. Na onze kerstmaaltijd-inkopen in de HiperDino Supermercado lijkt het echter wat op te knappen, en gaan we er op uit voor een ongedocumenteerde wandeling aan de zuidkust. En zoals dat gaat met ongedocumenteerde wandelingen, pietert het pad al snel uit. Maar inmiddels is het zonnig, dus besluiten we toch naar het midden van het eiland te trekken, waar verreweg de mooiste wandelingen te vinden zijn. Nabij Soria, waar het asfalt ophoudt, beginnen we vol goede moed, maar al snel wordt ons het pad gedwarsboomd door een 'riviertje' dat buiten z'n oevers is getreden en dus niet netjes onder het pad doorloopt maar er overheen. Te diep om doorheen te waden (foto rechtsboven).

Op weg naar de Cueva de las Niñas dan maar. De weg daarnaartoe is weliswaar geasfalteerd, maar is wel érg smal, en ligt vol stenen en afgerukte takken. Hoewel het (hier) niet regent, lijkt de weg af & toe wel een sloot. En kote tijd later verdwijnen we ook nog in de wolken, en is het zicht gereduceerd tot een meter of tien. Dat gaat dus maar héél héél langzaam vooruit. Gelukkig is het bepaald niet druk. En als we enige tijd later de afdaling inzetten, ontstaat er weer enig zicht (foto links).

Onderaan de berg blijkt waarom het zo rustig was: de weg is met een groot hek afgesloten 'wegens de weersomstandigheden'. Gelukkig kunnen we er nog wel 'uit' door het even opzij te schuiven. Terug op zeeniveau nemen we nog een espresso in Mógan en keren terug naar ons appartement. Hopelijk wordt het morgen droger zodat we nog een geschikte wandeling op hoogte kunnen maken zonder al die bergstromen.

Foto rechtsonder: de auteur in zijn werkkamer.

Gran Canaria, dag 4

Vanmorgen de dag begonnen met 12 baantjes in het langgerekte zwembad. Het is vroeg en er nog niemand aanwezig. Links zie ik de blauwe lucht voornamelijk boven zee en rechts hangen de wolken laag over de bergen. Het kan nog alle kanten op met het weer.
Eerst maar eens naar Agüimes, een naar verluidt mooi dorp dat niet al te hoog in de bergen ligt en dus wel droog zal zijn. Rondom het Plaza del Rosario zijn de mooiste voorbeelden van klassieke Canarische architectuur te vinden. En de mega mega kerststal in de Iglesia de San Sebastián is ook zeer de moeite waard, al ontbreekt op dit tijdstip natuurlijk nog het kindeke Jezus, en was het aanbod van gemotoriseerde poppen blijkbaar ook beperkt, want van alle historische figuren die een ambacht uitoefenen (zagen, timmeren, etcetera) komen we meerdere exact gelijke exemplaren tegen in verschillende uithoeken van de stal.

Vlakbij Agüimes ligt de Barranco de Guayadeque, één van de vele vele valleien die het eiland doorsnijden. De barranco is het uitgangspunt van een lange & zware wandeling naar de top, maar wij doen alleen het eerste deel (en weer terug). Dat levert ook al mooie vergezichten op richting de kust.

Op de foto: links - doorkijkje in Agüimes, rechts - de Barranco de Guayadeque van bovenaf.

Gran Canaria, dag 3

Het eiland verdwijnt in de wolken en hierdoor is het ook benauwd. Vannacht was het al raak en hoorden we de regen op het terras kletteren. Geen dag om een wandeling op hoogte te gaan maken want daar zal het zeker niet beter zijn. Dus hebben we gekozen voor een trip naar de westkust. Onderweg hadden we prachtig zicht op de tientallen watervallen die er eerder nog niet waren. Velen daarvan kletterden op het bergpad dat we eergisteren bewandeld hadden; dat was onder deze omstandigheden duidelijk niet mogelijk geweest (en wat als het halverwege die wandeling was gaan regenen? dat was terugzwemmen geworden...).
Op weg naar de westkust, nabij San Nicolás de Tolentino, treffen we het 'Cactualdea', het (naar eigen zeggen) grootste cactus-park van Europa. We maakten ons nog enige zorgen of dit etablissement niet onder de voet zou worden gelopen door beteenslipperde verveelde zonaanbidders uit Maspalomas, op zoek naar afleiding, maar dat was overdreven: we bleken de enige twee bezoekers, en misschien zelfs wel sinds langere tijd, want de bebouwing was in deplorabele staat. De cactussen echter waren prachtig, alle (naar schatting) 1.200 soorten.
Vandaar door naar Punto de la Aldea, waar de weg even de kust kust alvorens opnieuw te klimmen. Het weer was hier aardig, en de cappucino typisch continentaal ( = gewone koffie + slagroom uit spuitbus). De verdere route noordwaarts langs de westkust gaat 30 kilometer lang op, neer, heen & weer, met het ene mooie uitzicht na het andere. Vanaf het moment dat we aansloten in de file achter een moeizaam zwoegende vrachtwagen, die tussen de 5 & 30 kilometer per uur deed (zo ongeveer halverwege de route) hadden we ook goed de tijd om dat uitzicht in ons op te nemen.
Lunchtijd in Puerto de las Nieves (NW). We vinden een restaurant (Las Nasas) met beschut terras aan de haven. Een prima verzameling gegrilde verse vis, met Canarische aardappels erbij, en de vrijwel onvermijdelijke rode & groene Canarische saus. Heerlijk. Ondertussen zien we de veerboot uit Tenerife aanmeren. Vlak langs de kust bevindt zich een klein & puntig eiland met de naam Dedo de Dios ('Vinger van God'). Het was ons niet meteen duidelijk welke vinger het betrof, maar wel dat ze een stuk korter is dan op de oude plaatjes.
Op de foto: Boven - Ronald & Opel, met op de achtergrond de impromptu watervallen. Onder - enkele van de 1.200 cactussoorten in de Cactualdea.

Gran Canaria, dag 2

Met de motivatie was deze ochtend niets mis, want meteen na het opstaan hebben we een aantal baantjes gezwommen in één van de drie zwembaden die het complex rijk is. Natuurlijk nog niemand te bekennen daar om een uur of acht, en de temperatuur van het water viel ook niet tegen, dus dat was goed te doen.

Daarna op weg naar de Cueva de las Niñas, het beginpunt van een wandeling zo'n beetje over het dak van het eiland. Onderweg is het goed te zien hoe bergachtig het eiland is. Voorzichtig kronkelden we omhoog met hier en daar diepe valleien naast ons. Omdat onze auto uitgerust is met een thermometer konden we met zorg constateren dat de temperatuur met rasse schreden daalde naar zo'n 12 graden, terwijl we met zon en warmte waren begonnen. Het uitzicht was ook minder dan gehoopt, omdat we al snel in de wolken terecht waren gekomen. Toen het ook nog begon te regenen, besloten we om deze wandeling dan maar aan ons voorbij te laten gaan. En hier weet men: als het weer elders op het eiland niet top is, moet men in Maspalomas zijn, op de uiterste zuidpunt. Hier was het inderdaad weer bijzonder warm, maar je moet wel even wennen aan de drukte (en vooral ook de soort drukte. Denk aan McDonald & Hooters). Maar de natuurlijk gevormde zandduinen met oases van palmbomen aan de kust bij Playa del Inglés zijn toch zeer de moeite waard.

Op de foto's: rechts - Kerststerren in Arteara, links boven - zandduinen bij Maspalomas, links onder - halverwege de tocht omhoog.

Gran Canaria, dag 1

Het is 16.00 uur & 20+ graden in Puerto de Mogán, het, zoals de brochure het noemde, 'kleinschalige vissersdorp' waar ons appartement zich bevindt. Welnu, het appartement is prima (ruim, licht, fris, etc.), maar kleinschaligheid blijkt een relatief begrip. Het is hier inderdaad rustiger dan in Maspalomas, het epicenter van de ongebreidelde toeristenindustrie op Gran Canaria (sterker nog, het zal wereldwijd ook wel hoog scoren, met z'n verzameling golfbanen, reuzenraden, waterpretparken en stroboscopisch nachtleven). Maar onze plek hier is tegelijkertijd toch ook een heel andere verhaal dan wat je op de kleinere eilanden als Gomera & La Palma tegenkomt aan accomodaties. Ons complex, verreweg de grootste in het dorp, bestaat uit zo'n 300 appartementen. Daarmee is het dorp in omvang verdubbeld.

Deze ochtend kregen wij een Opel Corsa aan huis bezorgd (helaas geen automaat maar bij een soepel schakelend nieuw exemplaar went dat snel), en zijn we meteen vertrokken voorr onze eerste wandeling. In dit geval nabij de Degollada de la Aldea de San Nicolás. Met zo'n naam zal duidelijk zijn dat het een prachtige wandeling was. En ook wel pittig nu & dan: geen simpel bospad, maar een flink stijgend klauterpad langs de berghelling van de Imagua (die met z'n 1426 meter bepaald nog niet tot de hoogste toppen van het eiland behoort, want dan zitten we rond de 2000 meter). Daar kregen we het dus goed heet van (hetgeen toch ook één van de doelstellingen is van de hele trip).

En dan nu de namiddag op ons (zeer ruime) terras, in afwachting van een avondlijk wandeltochtje naar de plaatselijke Indiër, die we gelukkig ook al weer hebben gelokaliseerd. Of toch maar aan de inktvis in een restaurantje bij de haven. Dat weten we nog niet.

Op de foto: links, uitzicht vanaf de hellingen van de Imagua op de omgeving van San Nicolás de Aldea en op het volgende eiland, Tenerife (met als hoogste punt de Teide). Rechts, Loes onderweg.