De rit naar de Kalahari lodge leidt, afgezien van de laatste 2 kilometer, nog over het asfalt van de Namibische hoofdweg, de B1. Die is naar plaatselijke maatstaven 'druk', maar dan nog zie je soms 10 minuten lang geen ander voertuig. Veel anders zie je ook niet, want het landschap van dit deel van het land is saai (wel redelijk groen voor een 'half-woestijn', maar de regentijd is ook nog niet helemaal voorbij).
De Kalahari lodge ligt er prachtig bij: een reeks schattige kamertjes rondom een centrale binnenplaats met kokerbomen en zwembad. Na onze rit hadden we geen zin om direct weer in een auto te stappen, al zou het dan ook zijn voor een 'sundowner drive' op zoek naar beestjes. In plaats daarvan heb ik de 'zebra walking trail' gedaan (7.5 kilometer wandelen door een dorre en verlaten Kalahari) en heeft Loes gelummeld & gelezen rondom de kamer.
De rit van vandaag was een stuk langer (450 kilometer, waarvan de laatste 150 over gravel). Vanaf Keetmanshoop werd het landschap steeds mooier. De voorlopig laatste mogelijkheid tot tanken was de 'Canyon Roadhouse', waar men zó dol is op auto's dat ze zelfs in de bar staan geparkeerd (al zijn het dan historische modellen). Twintig kilometer verder ligt de 'Canyon Village', waar we nu verblijven, voor enkele dagen. Een prachtige omgeving.
Bij de foto's:
- linksboven: zware wevernesten in de Kalahari
- rechtsboven: zicht vanaf de Kalahari lodge (deze oryx staat nog niet op het menu)
- linksmidden: de regentijd is nog niet geheel voorbij, en dat merk je soms op de weg.
- rechtsmidden: kokerbomen bij de 'Canyon Roadhouse'
- linksonder: interieur van de 'Canyon Roadhouse'
- rechtsonder: de 'Canyon Village'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten