De dag daarna hebben we Mycene bezocht, vooral bekend vanwege het feit dat Agamemnon hier ooit de baas was, en die kennen we van de Trojaanse oorlog. Dit alles moet zich hebben afgespeeld ergens rond de 13e eeuw voor Christus. Vandaag staan er vooral nog wat muren overeind en één stadspoort, op een prachtige lokatie met verre vistas rondom. En nog weinig volk op de been zo vroeg op de ochtend. Als we vertrekken arriveren net de eerste tourbussen.
Vandaar door naar Kefalari, waar een Grieks-orthodoxe kerk is aangebouwd tegen enkele grotten waar men al eerder de goden aanbad, en dat dan gelegen aan een bevallig riviertje dat hier ontspringt uit de bergen. Geen mens te bekennen, behalve een slaperige bewaker in de kerk. Op de terugweg ook nog even Tyrins aangedaan, maar dat is een soort second-best Mycene en had niet echt gehoeven.
Nee, dan de wandeling 'om de punt' bij Nafplion. Een prachtig voetpad (verder geen grote weg te bekennen) pal langs de hoge rotsen (een enkele keer er doorheen met een tunneltje), met mooi uitzicht op de baai en flink wat zeewind. Topwandeling.
Inmiddels is het zondag. In de ochtend hebben we het hooggelegen grootste Venetiaanse fort van Nafplion bezocht, vroeg in de ochten, nog voor de hitte weer in alle hevigheid toeslaat. Dat is veel werk: de lokale traditie spreekt van 999 treden voor je boven bent, en hoewel niet iedereen het eens is met dat exacte aantal, zijn het in ieder geval genoeg treden om amechtig de eindstreep te halen (en dan nog terug...). Het uitzicht maakt dat goed (vertel je je zelf dan maar, als je weer op adem bent).
Bij de foto's:
- boven: Kefalari, de kerk van Zoodohos Piri
- onder, links: uitzicht vanuit de opgravingen van Mycene
- onder, rechts: Baywatch Greek Style in Nea Kios (hopelijk wordt de slapende strandwacht in zijn uitzichtspost op tijd gewekt als er iets aan de hand is)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten