Als we aankomen in Curacao is het een graad of dertig en vrijwel onbewolkt. En nadat de formaliteiten op de luchhaven eenmaal achter de rug zijn, duurt het ook niet lang voor we in ons verblijf zijn aangekomen, want Kas Di Ala ligt misschien een kilometer of vijf van het vliegveld, in Julianadorp. Een leuk appartementje, samen met vier anderen gegroepeerd rondom een zwembad(je). En het is er rustig, want veel andere gasten zijn er (nog) niet.
De dag van aankomst doen we het verder rustig aan, want die dag duurt nu al een uur of twintig.
Op vrijdag nemen we de auto naar het Noordwesten. De route is niet lastig te vinden, want er is eigenlijk maar een weg die die kant op gaat. Links & rechts af & toe mooie landhuizen in verschillende stadia van verval en met opvallende kleuren.
Onze eerste stop is het Shete Boka National Park, een stukje van de ruige noordwest kust, met mooie rotsformaties die ontstaan zijn door eeuwen van beukende branding. De wind waait hier altijd sterk en altijd vanuit de zelfde hoek, dus zijn de golven hier behoorlijk hoog. Mooie wandelingen, en prima terrein om eens goed te verbranden (blijkt later).
Daarna via Westpunt (inderdaad de meest westelijke, maar ook de meest noordelijke plaats van Curacao) door naar Landhuis Knip, één van de mooiere exemplaren die je kunt bezoeken. Dat wil zeggen: 'zou moeten kunnen bezoeken', want alles zit op slot alsof dat al langere tijd het geval is. Nu ja, van buiten is het ook mooi.
Net als het nabijgelegen strand 'de kleine knip', dat met de kleur van het zand en van het water aan alle juiste cliches beantwoordt. Hier gaan we terug komen met zwembroek & handdoek.
Bij de foto's:
- boven: Ronald heeft het mooiste bankje weten te bemachtigen in Shete Boka National Park.
- linksonder: de Koningin Emmabrug in Willemstad gaat net open
- rechtsonder: Landhuis Knip, met één ontsierende auto op de foto (namelijk die van ons).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten