Turkije, dag 2

We hadden gisteravond een restaurant uitgezocht gevestigd op een dakterras vlak bij ons hotel in de wijk Sultanahmet, met een fabuleus uitzicht over de Bosporus, de Gouden Hoorn, het Topkapi-paleis en Hayia Sofia. En hoewel we er behoorlijk vroeg waren voor lokale begrippen, konden we alleen nog terecht aan twee tafeltjes in het midden van het dakterras, want alles langs de rand bleek al gereserveerd. Desondanks een prachtige zonsondergang over de stad, met mezes & kebab onder handbereik.

 

Het is vandaag wat meer bewolkt dan gisteren, en het lijkt ook wel wat benauwder. Prima weer dus voor een boottochtje op de Bosporus. En zoals dat gaat met City-Tours van bedenkelijk allooi, word je eerst van hot naar her gesleept in walmende & gammele bussen om mede-slachtoffers op te pikken of af te leveren bij hun hotel. Maar toen de boot dan eindelijk vertrok, was het toch wel een erg mooie tocht langs de oevers van de stad, met aan de ene kant van de Gouden Hoorn het oude Europese deel, aan de andere kant van de Gouden Hoorn het 'nieuwe' Europese deel, en tegenover beide, aan de andere kant van de Bosporus, het Aziatische deel. Tesamen goed voor 20 miljoen inwoners (en groeiende). Als kers op de taart werden we ook nog naar het theehuis van Pierre Loti gesleept op een fraai gelegen heuvel aan de noordkant van de Gouden Hoorn. Pierre Loti was een Fransman, die wereldberoemd is in Istanbul & omstreken (en iets minder beroemd in Frankrijk, en in het geheel niet beroemd in de rest van de wereld), omdat hij kwam voor twee jaar maar uiteindelijk 15 jaar is gebleven, terwijl hij ondertussen allerlei boeken over de stad & het land schreef. In die tijd (late 19e eeuw) kwamen er blijkbaar zó weinig westerlingen dat er hele heuvels & theehuizen naar hem vernoemd werden. Dat is nu wel anders; het ziet er niet naar uit dat hier een bestaande straat zal worden hernoemd in 'Jongeneel Cadessi' naar aanleiding van ons bezoek hier.

 

We waren nog half van plan in de middag het Topkapi Paleis & Museum te bezoeken, maar zelfs in de middag was de rij ontmoedigend lang. Dus zijn we uitgeweken naar het mausoleum van de Hayia Sofia (ook mooi, en zo goed als leeg) en de Astara Bazaar, meer gericht op de rijkere verzamelaar dan op de souvenirjager, die heel goed in de Grand Bazaar terecht kan.

 

Op de foto's:

- linksboven : zicht vanaf de Gouden Hoorn op de Süleymaniye Moskee

- rechtsboven: Ronald wacht op de lunch

- linksonder : Werk aan de lunch

- rechtsonder: Loes met op de achtergrond een Peter Ustinov lookalike (zoals hij er uit zag in de 'Oriënt Express'. Of was het 'Death on the Nile'?)