Fox gletsjer

We zijn vandaag héél rustig begonnen, want het regende pijpestelen. Zelfs zo rustig, dat we nog voor het ontbijt het staartje hebben meegepikt van een speelfilm waarvan we gisteren het einde niet hadden gehaald (en die nu alweer herhaald werd), en na het ontbijt (zo goed als) een complete andere speelfilm. Tegen die tijd nam de regen af, en zijn we er alsnog op uit gegaan. Eerst naar de kust in Okarito, met het meest verlaten, desolate & winderige strand dat we tot nu toe zijn tegengekomen. En daarna naar de andere gletsjer hier in de buurt, Fox (door toenmalkg premier William Fox naar zichzelf vernoemd in 1872. Naar verluidt was bescheidenheid niet zijn sterkst ontwikkelde competentie, en wij kunnen daar in meegaan, nu we Fox Glacier hebben gezien). En dan is het ding nog veel groter geweest, want de indrukwekkende vallei die je moet doorkruisen om bij het begin van Fox te komen, lag in 1750 nog vol met ijs. Daarna door naar Lake Matheson, een bijzonder romantisch meertje, ooit achtergelaten door de zich terugtrekkende gletsjer, en nu omzoomd door een bos met reuzen van Pine Tree's tot 65 meter hoogte. Omdat de zon inmiddels flink was doorgebroken, wilden we nog een laatste blik werpen op een gletsjer van gisteren, Franz Josef. De tracks waren echter afgesloten, om dat de overvloedige regenval van deze ochtend het risico van Flash Floods oplevert (plotselinge overstromingen, als ergens in de gletsjer een ijsdam doorbreekt). Gelukkig dus maar dat we FJ gisteren al hadden bezocht.

Op de foto's:
- boven: de toegangsvallei tot Fox Glacier, in de 18e eeuw nog vol ijs, onder een laag hangend wolkendek.
- onder, links: Ronald op een wiebelbrug over de Fox River.
- onder, rechts: de gapende monding van Fox Glacier.