Opononi

Een vroege start, want we moeten de auto ophalen. Hij is rood, dus niet eenvoudig kwijt te raken, en bevat meer luxe dan we van ons autootje thuis gewend zijn. Via de Auckland Harbour Bridge (waarvan men ter plaatse graag mag doen alsof het net zo'n groot & indrukwekkend ding is als de Sydney Harbour Brdige in Australie, maar dat is overdreven) naar het noorden, op weg naar Opononi. De medewerkster van het autoverhuurbedrijf raadt ons aan de 'scenic route' te nemen, omdat dat ons twee (nieuwzeelandse) dollar aan tolgeld scheelt. Die twee dollar is niet echt relevant, maar een scenic route is natuurlijk ook mooier, dus volgen we haar advies op. Het is inderdaad een mooie weg langs de kust, met veel prachtige huizen waar je vanuit je achtertuin de trap af zo het (brede) strand op loopt en dan de zee in.

Daarna wordt het heuvellandschap al snel extreem groen. Onderweg komen we langs het Waipoua National Park, beroemd om z'n kauri-bomen. Die kunnen een diameter tot 6 meter krijgen, zijn vaak meer dan duizend jaar oud, en ook verder in alle opzichten zéér indrukwekkend. Je vraagt je wel af hoe ze zo oud & groot zijn geworden, want vóór je het bos in mag moet je je schoenen desinfecteren met een speciaal in tonnen aangevoerd goedje, en voorts wordt je geïnstrueerd vooral niet op de wortels te lopen omdat die zo teer zouden zijn. Tussen de kauri staan varens van een meter of vier, zgn boomvarens, ook heel bijzonder. Een goed onderhouden pad, hier en daar overgaand in vlonders, maakt dat het dichtbegroeide oerbos makkelijk toegankelijk is. Er zijn verschillende routes uitgezet zoals naar 'the four sisters' (4 aan elkaar gegroeide kauri's), naar 'te matua ngahere' (oftewel de vader van het woud), de op een na grootste met een omvang van 16.4 m. of naar de allergrootste, 'tane mahuta' (de Maori bosgod).

Na het bos zijn we doorgereden naar Opononi, dat aan een prachtige inham ligt, met aan de overkant hoge zandduinen. Zoals dat hier gaat, schijnen ze ook gebruikt te worden om vanaf te racen met een soort surfboard-voor-zand, maar als wij later in de middag arriveren is daar niets van te zien, en liggen de duinen er verlaten bij. Na het avondeten maken we nog een wandeling over het nagenoeg verlaten strand met een mooie zonsondergang boven zee & duin.

Op de foto's:
- links: Ronald & naamloze kauri (rechts)
- midden & boven: geen kauri maar andere bomen
- onder: Opononi @ night