Vandaag het mooiste gedeelte van The Great Ocean Road afgelegd. Om de paar kilometer prachtige uitzichtspunten, dus dat schoot niet erg op. De kust hier slijt zo'n 2 centimeter per jaar door het aanhoudende geweld van de zuidelijke oceaan, en daardoor blijven er mooie rotsformaties achter in zee, zoals de 'twaalf apostelen' op de foto. Het zijn er trouwens al geen twaalf meer, want het proces is nog niet tot stilstand gekomen en af & toe dondert er dus wel eens iets in elkaar. Recentelijk nog (nou ja, 1990) de boog van 'London Bridge', waardoor enkele touristen zich opeens op een eiland bevonden en per helikopter gered moesten worden. Midden in dit gebied bevindt zich Cape Otway, de plek waar tientallen (zo niet honderden) schepen, na een reis van een maand of 5 vanuit London, en nog slechts 100 kilometer verwijderd van bestemming Melbourne, aan de grond zijn gelopen, totdat men in 1848 besloot er een vuurtoren neer te zetten. Niet dat het daarna altijd goed ging, maar het aantal ongelukken nam wel wat af. Aan het eind van de dag aangekomen in Port Fairy, een plaatsje voor walvisvaarders (toen dat nog kon). Nu een soort slaperig wild west stadje met straten zo breed dat communistische parades er geen problemen mee zouden hebben, maar vrijwel niemand om ze te gebruiken. Er was ook een plaatselijke Turk: prima lamb kebab.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten