Victoria, part 6

Het heeft even geduurd, maar de kangoeroes zijn eindelijk in zicht. Eerst nog tijdens de vele wandelingen die we in de buurt van Halls Gap hebben gemaakt, maar later ook op onze eigen veranda van de D'Altons Resort (dus afgezien van de apostroof zitten we echt in het wilde westen). Vooral met de schemering (ochtend of avond) komen ze te voorschijn en gaan ze grazen, vrijwel ongestoord door onze aanwezigheid (of je moet al te robuust op ze afstappen met je camera in de aanslag). Halls Gap telt 300 inwoners, maar heeft in het seizoen 6000 bezoekers, die allemaal van de (dan misschien niet geheel ongeschonden) rust komen genieten. Nu is het er echter vrij stil. De dame van de Tourist-Info is blij iemand van dienst te kunnen zijn. Je hoeft haar maar aan te klampen en je wordt gezandstraald met brochures & wandelroutes. En het moet gezegd, die routes zijn erg mooi. Hoewel we ons over het uitblijven daarvan nog niet echt zorgen maakten, hebben we inmiddels ook de eerste emu's gespot: die lijken eigenlijk nog het meest op een (slechte) pruik op pootjes. Voorts zijn we er achter gekomen dat kakatoe's er weliswaar leuk uitzien maar dat ze geen leuk geluid maken. Elke ochtend & avond is het een gekrakeel van jewelste, zodat, als het gesprek is afgelopen, de stilte des te meer opvalt.