Ergens halverwege vonden we 'Oppi-Vlak Padstal'. Een Padstal is een soort zuidafrikaans informeel wegrestaurant. In dit geval was er ook van alles te koop (speelgoed, servies, snoepgoed) en te zien (ezels, vogels in soorten en maten, autowrakken en 'outsider-art' (d.w.z. kunst gemaakt door mensen die er geen verstand van hebben)). Maar na al die leegte (en 100 kilometer zonder één bocht) sla je vanzelf af, en wordt zelfs de derderangs koffie genietbaar.
Nu zitten we in Oudtshoorn, 'struisvogelhoofdstad van de wereld'. De mooiere huizen hier zijn inderdaad gebouwd met struisvogelgeld, toen de veren en eieren zeer geliefd en exclusief waren (19e eeuw). Nog steeds zijn er veel struisvogelfarms in de buurt, en morgen gaan we er, bij wijze van 'fout uitje', één bezoeken.
Vandaag hebben we de niet-geasfalteerde Swartbergpas naar Prince Albert genomen. De gravelroad omhoog (tot 1500 meter) was nog wel te doen, maar de afdaling werd hoe langer hoe moeizamer (voor onze towncar). Nou ja, met 20 in het uur uiteindelijk tooh in Prince Albert aangekomen. De route was zeer de moeite waard, en het plaatsje ook.
Voor de terugweg deden we een (veel) langere maar geasfalteerde route over de Meiringspoort Pass, waar we ook nog een korte trip naar een waterval hebben ondernomen. Na een korte pauze in 'De Rust' (mooie plaatsnaam weer) kwamen we na een lange tocht weer aan in Oudtshoorn.
Bij de foto's:
- linsboven: straatbeeld uit Graaff-Reinet
- rechtsboven: de vogelverschrikker die aangeeft dat je 'Oppi-Vlak Padstal' hebt bereikt
- daaronder: de Swartbergpas
- linksdaaronder: nerrd met hobby (drone)
- rechtsdaarvan: mooie begroeing op de Swartberg
- linksonder/middenonder: Prince Albert heeft bepaald een art deco vibe.
- rechtsonder: bij de Meiringspoort waterval: 'Beam Me Up, Scotty!' (niet gelukt)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten