Lanzarote, part 3

Niet ver van Punta Mujeres (waar we verblijven) bevindt zich de 'Cueva de los Verdes', een natuurlijk gangenstelsel dat ontstaan is doordat, minstens 3.000 jaar geleden, bij een uitbraak van 'Monte Corona' (!!), van een dikke lavastroom het 'dak' afkoelde en stolde, terwijl alles daaronder naar zee doorliep. Later werd het een prima schuilplaats voor de bewoners van het eiland als de piraten weer eens langs kwamen (dat was vaak), en nog weer later (i.e. nu) is het een mooie bestemming om te bezoeken voor een ondergrondse tour van een (heel) klein uurtje.

Daarna via smalle weggetjes naar Haria, een prachtig hoog gelegen dorp met veel hoge palmen, en elke boom is meegenomen hier op het eiland, want zoveel zijn dat er niet. Vanuit Haria zijn we naar de Mirador Rincon de Haria gelopen, een mooi uitzichtspunt met zicht op het lage zuiden van het eiland vanaf de bergrug die het noorden domineert.

Vanochtend op weg naar Tenesar, een speldeprik aan de westkust net aan de noordrand van Timanfaya National Park, de lokatie van de grote vulkaanuitbarsting van 1730-1736. De onverharde kustweg brengt je naar het begin van het lavaveld, dat er na een kleine 300 jaar nog steeds even onherbergzaam uit ziet. Er is slechts één plantensoort die er in die tijd voet aan de grond heeft gekregen (hier en daar). Het pad is dus ook niet al te comfortabel, met veel puntige stenen. Maar de omgeving is prachtig.

Bij de foto's:
- boven: drone-selfie op de Mirador Rincon de Haria
- linksmidden: Haria
- rechtsmidden: de 'Cueva de los Verdes'
- onder: de kustweg bij Tenesar