Lanzarote, part 2

Gisteren hebben we een bezoek gebracht aan de Timanfaya streek, die tussen 1730 en 1736 volledig is overspoeld door lava uit de tientallen vulkaanuitbarstingen die er toen plaats vonden. Volcan el Cuervo was er als eerste bij, en je kan er, nu ze tot rust is gekomen, mooi om heen wandelen. Dit bleek dan ook een populair uitje, want het was er vrij druk. Begrijpelijk ook, want zeer de moeite waard.

Vandaag vroeg op voor de boot naar La Graciosa, een nog weer kleiner eiland net ten noorden van Lanzarote waar je prachtig kunt wandelen. Het toppunt van 'away from it all', het hele eiland(je) kent alleen maar stoffige paden, en geen echte wegen. Dus we vonden het vrij verrassend dat de wandelroute die we hadden uitgestippeld was 'gesloten voor voetgangers wegens werkzaamheden'. Huh? Nou ja, de alternatieve route, via een omweg naar de Montana Pedro Barba en daarna via een kustpad weer terug naar  Caleta del Sebo (waar de ferry aanmeert) was ook prachtig.

 

Bij de foto's:

- linksboven: Punta Mujeres @ night (niet de navel van de wereld, en dat is prima)

- rechtsboven: Volcan el Cuervo, de eerste van de vele en langdurige erupties van 1730 tot 1736.

- halverwege boven: La Graciosa, Montana Pedro Barba. Ook de introductie van een nieuw concept, de 'micro selfie', d.w.z. een selfie die op dermate grote afstand is genomen dat de selfende personen slechts 1 of 2 pixels innemen.

- halverwege onder: La Graciosa, de stoffige (en véééél te wijde) straten van Caleta del Sebo

- links onder: een vlucht paragliders aan de noordpunt van Lanzarote (als je inzoomt zie je ze vliegen, alle 50)

- rechtsonder: gestrand bootje bij Punta Mujeres