Nu dus in Aus, in de 'Bahnhof Hotel' (terwijl hier al jaren geen trein meer rijdt). In de vooravond zijn we op pad geweest met een (blanke) lokale gids/zakenman/boer/historiscus/all round regelneef van Duitse afkomst, en kregen we heel veel (sommigen onder ons zouden zeggen 'te veel') te horen over de rol van Aus in de Eerste Wereldoorlog, de wederwaardigheden van de Duitse en Zuid-Afrikaanse troepen die hier toen tegenover elkaar stonden, de (in)competentie van de Namibische overheid, en de gebrekkige werkethiek van zijn zwarte personeel. Zo weten we nu dat men bij de Aus Kliniek, die er vrij nieuw uitziet, tot niet meer in staat is dan het voorschrijven van 1 of 2 aspirines (voor welke kwaal dan ook). En dat men op het politiebureau, dat er óók vrij nieuw uitziet, niet zozeer de orde handhaaft (die handhaaft zichzelf hier vrij goed), als wel nutteloze roadblocks opwerkt om locals & touristen met fictieve overtredingen geld uit de zak te kloppen. Deze werkzaamheden lijken wat op hun retour sinds onze gids zijn bekeuring voor 'stoppen na een stopteken, maar op de verkeerde plaats' tot in de hoofdstad heeft aangevochten, met uiteindelijk succes.
Hij bracht ons met zijn stoere en vierkante Mercedes ('Finally a real car in this godforsaken Toyota-country') naar een prachtige granieten heuveltop (waarbij de auto soms hellingen van meer dan 30% moest overwinnen, op een ondergrond van losse rotsen), voor een mooie afsluiting van de dag. Top.
Bij de foto's:
- boven: kandidaat voor de 'worst road award 2017'
- links midden: Loes geeft aan dat déze plas een maatje te groot is voor een simpele Toyota
- rechts midden: zonsondergang boven Aus
- onder: een 'echte auto', in de traditie van Star Trek ('to boldly go where no man has gone before...')
Geen opmerkingen:
Een reactie posten