zaterdag 4 november 2017

Namibie, part 5

In Aus hebben we een mooie wandeling gemaakt bij de Klein Aus Vista Lodge (volgens onze sundowner tourguide van de vorige dag 'the enemy', om redenen die ons niet helemaal duidelijk zijn geworden). Prachtige natuur, gelardeerd met geschutsstellingen die de Duitsers hier rond 1913 hebben aangelegd.

Na een rit van 340 kilometer (waarvan 336 over gravel) zitten we nu in de 'Desert Homestead Lodge'. Onderweg weer zo'n onwaarschijnlijke pleisterplaats (Helmeringhausen) waar in het wijdse en dorre 'niets' een prachtige tuin is aangelegd en een terras dat plaatselijk beroemd is vanwege haar appeltaart. Welnu, het was eerder 'taartappel' (een heleboel gloeiend hete appel met een dun laagje kruimels er bovenop) maar toch een welkome pitsstop.

Intussen worden we links en rechts voorbij gesjeesd door durfals in onverwoestbare auto's, terwijl wij af en toe afzakken tot 20 km/u omdat er anders hele enge geluiden uit de wielkasten komen. Affijn, we waren vroeg vertrokken, dus ook voor een rit van 7 uur draaien we onze hand niet om.

Hier 'in de buurt' (nou ja, 100 km verderop) ligt Sossusvlei, de meest bekende attractie van Namibie. We zijn deze ochtend om 4.30 uur opgestaan om het mooie ochtendlicht daar te kunnen meemaken. En omdat (snel) rijden in het donker voor ons misschien iets te hoog gegrepen is, hebben we ons laten vervoeren in de jeep van de lodge. Verrassend fris, zo'n open auto om 5 uur in de ochtend! En dat dat ding (of anders wel wijzelf) niet uit elkaar trilt is onvoorstelbaar, als de driver met 80 km/u over het meest ellendige en gecorrugeerde (geribbelde) wegdek zoeft.

De Sossusvlei, en naastgelegen Deadvlei, zijn echter fantastisch. Geflankeerd door de hoogste zandduinen ter wereld ('Big Mama' & 'Big Daddy', elk ruim 300 meter), met een prachtige rode kleur, staan hier bomen die 700 jaar geleden of meer werden 'overvallen' door de aankomst van die duinen en toen zijn gestorven. Er zijn hier, vanwege de grote droogte, geen micro-organismen die het hout zouden kunnen afbreken. Dus als wij er niet met onze tengels (en onze micro-organismen) aanzitten, dan staan ze hier over 700 jaar nog.

Bij de foto's:
- 1: Loes op de Schanzen-trail, bij Klein Aus Vista
- 2: Ronald volgt het (opgegeven) spoor in Aus, langs de kerk
- 3: Dreigende luchten boven de Desert Homestead lodge
- 4: Op weg naar Deadvlei / Sossusvlei
- 5: Deadvlei

Geen opmerkingen: