Zuid Afrika, part 12

Stellenbosch is het epicentrum van de Zuid-Afrikaanse wijnindustrie, en aan alle kanten omgeven door eeuwenoude landgoederen waar men wijn produceert. Het is eigenlijk 'not done' om hier te vertrekken zonder er een te bezoeken, want ze zijn allemaal opengesteld voor het publiek. Natuurlijk vooral om te proeven (al begrijpen we niet zo goed hoe dat valt te combineren met autorijden, en al helemaal niet hoe dat moet om tien uur in de ochtend), en dan met doosjes van 6, 12 of 24 flessen weer de deur uit te gaan. Wij kozen voor 'Vergenoegd Wine Estate', en route naar Kaapstad.

Er vielen een paar dingen op. Bij deze specifieke estate leek het meer om eenden en ganzen dan om wijn te gaan, want die waren er in alle soorten en maten, en zorgen voor een visueel, auditief en olifactorisch overweldigende ervaring. Ondertussen speelden een groep schoolkinderen een partijtje cricket op de binnenplaats. Het is ook duidelijk dat de hoogst onaantrekkelijke outskirts van Cape Town eigenlijk wel zo'n beetje bij Stellenbosch beginnen. Deze estate lag ingeklemd tussen twee highways, een vliegveld en de grootste sloppenwijk van het land, Khayelitsha. Niet ideaal dus, maar toch leuk.

Op weg naar de Kirstenbosch Botanische Tuin zagen we een afslag naar het 'Cecil Rhodes Memorial', en dat hebben we even bezocht. Het valt mee dat er nog wegwijzers staan naar dat ding, want dit lijkt ons een monument waarmee de huidige machthebbers wel wat in hun maag zitten. Meneer Rhodes was nu niet bepaald politiek correct naar huidige maatstaven (ambitieuze kolonialist, vast overtuigd van de blanke supprematie). Maar ja, in zijn tijd geëerd om zijn bijdrage aan het tot stand brengen van Cape Town (en natuurlijk ook Rhodesie, nu Zimbabwe, dat zelfs naar hem was vernoemd). De wraak van de geschiedenis bestaat in dit geval daaruit, dat de neus van zijn bronzen standbeeld is afgezaagd, redelijk recent zo te zien, zodat een mooi glanzend oppervlak resteert als middelpunt van zijn norse kop. Daarnaast zijn er sporen van brandstichting en bekladding te zien. Verder ook een nogal fout monument, met te veel zuilen en zo, maar met een prachtig uitzicht (over de sloppen van Khayelitsha, no less...).

De tuin van Kirstenbosch stond er prachtig bij, zo in de lente. Het was er dan ook druk (in de buurt van de ingang, verderop kom je niet veel mensen meer tegen).
Met als hoogtepunt de King Protea, een bloem van werkelijk heroische afmetingen. De 'canopy walk', een loopbrug tussen de boomtoppen door was ook leuk.

Bij de foto's:
- links boven: Vergenoegd Wine Estate, met de bergen van Stellenbosch op de achtergrond
- rechts boven: de ducks van de Estate
- midden links; Cecil Rhodes zonder neus
- midden rechts: de Cecil Rhodes Memorial
- onder links: Kirstenbosch, King Protea
- onder rechts: Cape Town, Company Gardens, het 'tafelkleed' komt in volle hevigheid van de berg af rollen