Honfleur is het meest pitoreske plaatsje in heel Normandie, maar heeft toch ook iets treurigs: het was ooit een havenstad, maar is door zee & Seine verlaten, en per boot niet eenvoudig meer te bereiken. Wel prachtige oude huizen, en een houten kathedraal die stamt uit de tijd van de 100-jarige oorlog, toen steen alleen gebruikt mocht worden voor vestingwerken. Zeer bijzonder dat die kerk nooit is afgebrand. Het was marktdag, en op die dag is de term 'levendig' voor Honfleur een understatement. 'Bomvol' komt meer in de buurt, maar dekt de lading toch nog steeds niet helemaal.
Eenmaal aangekomen in Giverny, bleek de rij wachtenden bij de heer Monet heel erg lang. Onze aanname dat dat aan het einde van de middag wel mee zou vallen, omdat alle bussen en dagjesmensen dan wel weer eens vertrokken zouden zijn, bleek volstrekt onjuist. Na tien minuten in de rij, waarbij we niet anders dan een gebrek aan voortgang konden constateren, besloten we om de volgende ochtend (vanochtend dus) terug te komen. Ons verblijf lag toch in de buurt.
Welnu, deze ochtend was het inderdaad beter te doen. We waren als 5e of 6e aan de beurt, maar, eenmaal de kassa gepasseerd, bleek de tuin toch al weer behoorlijk vol te staan met Japanners. Wij begrepen nu dat er een aparte ingang is voor groepen, en die ging nog eerder open ook dan de ingang voor individuele reizigers. Grrr.
Desondanks: een prachtige tuin, met heel veel planten in werkelijk hallucinerende kleuren. Het meertje met de waterlelies ligt er ook nog net zo bij als op Monet's schilderijen (al staat het bruggetje nu dus wel vol). En het bijbehorende huis is ook prachtig. Zijn atelier, ook een hele mooie ruimte, is dan weer verbouwd tot gift-shop, dus dat is iets minder.
Bij de foto's:
- linksboven: de tuin in Giverny, met het huis van Monet op de achtergrond
- rechtsboven: de houten kathedraal van Honfleur
- linksonder: in Honfleur bidt men voor een behouden thuiskomst van het vissersvolk
- rechtsonder: de waterlelies van Monet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten