Halverwege stoppen we even bij een Quiver Tree Forrest, een plek waar veel van deze bijzondere bomen, zgn kokerbomen, bij elkaar staan, tussen het specifieke soort afbrokkelende rotsen waarmee ze volgens de beheerdster van het bos een soort symbiotische relatie hebben (hoewel ik niet precies zie hoe de rots hier voordeel aan heeft). Bijzondere plek.
De Fish River Canyon is, op die in de USA na, de grootste canyon ter wereld, en ze ligt zowat tegen de grens met Zuid Afrika in een verlaten gebied met een enkele gravel road. Na 170 kilometer gravel (nog best een opgave voor onze 'town car'), voorafgegaan door 350 kilometer aan asfalt, kwamen we aan in 'The Canyon Village'. Na zo'n rit ervaar je elk resort als een aankomst in de hemel, en dat was hier dan ook het geval. Zo'n 20 kleine gebouwtjes (2-onder-1-kap) tegen de berg op gedrapeerd, met een mooi (maar wat somber) hoofdgebouw. Het voelt allemaal nogal wild-westig aan hier, of Australisch Outback-ig.
De canyon zelf, die 20 kilometer verderop ligt, is fenomenaal. Alleen de hele erge doorzetters kunnen, onder begeleiding, een vierdaagse wandeltocht van zo'n 80 kilometer maken in de diepten van de canyon zelf, maar wij blijven aan de bovenrand. Waar je trouwens ook prachtig kunt wandelen, en dat hebben we vanochtend dan ook gedaan. De canyon is honderden kilometers lang, en is 130 miljoen jaar geleden ontstaan toen het oer-continent Gondwana in stukken brak, waardoor een deel van de Afrikaanse westkust (waaronder dus dit gebied) werd opgetild. De Fishriver, vanaf de bovenrand gezien een modderig stroompje, is de langste rivier in het land.
Inmiddels hebben we telefonisch navraag gedaan bij de Avis, en blijkt onze vervangende auto (die iets beter toegerust zou moeten zijn voor het prevalerende wegdek in deze contreien) onderweg vanuit Windhoek. Wij vonden dat twee behoorlijk lange dagritten, maar Ivan van de Avis doet dat dus in één dag (en begint, na het omruilen van de auto's, goedgemutst aan de terugweg, waarvan hij in ieder geval nog zo'n derde deel achter de kiezen wil hebben voor het donker wordt).
Afijn, wij hebben nu iets wat hoger op de poten staat en sterkere banden heeft. Maar blijkt direct ook een stuk dorstiger. Morgen weer 170 kilometer aan gravel terug omhoog, en dan op het asfalt links af naar Aus, richting kust.
Bij de foto's:
- links boven: quiver tree (kokerboom) nabij Keetmanshoop
- rechts boven: een paar huisjes van de Canyon Village (waar ze hun eigen quiver tree hebben, maar een jonkie)
- midden: gedurende een zeer eentoninge rit van 170 kilometer over gravel roads, wordt zelfs een kruising (met een andere gravel road) een evenement met de allure van een photo opportunity
- links onder: zicht op Gondwana National Park, vanuit de Canyon Village
- rechts onder: de Fish River Canyon (nou ja, een stukje daarvan)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten