Turkije, dag 11 & 12

Jammer om ons mooie hotel in Kusadasi achter ons te laten, en de fraaie tuin met magnoliaboom & jasmijngeuren. Maar de plaats zelf is geen reden om te blijven. Op dus naar Pamukkale, alweer een plek die op de UN werelderfgoedlijst staat (niet om Pamukkale te dissen, maar leidt die lijst langzamerhand niet een beetje aan inflatie?). Men komt hier voor de bijzondere kalksteenformaties en de overblijfselen van Hiërapolis, een grote Romeinse & Bijzantijnse stad. Maar men komt toch vooral overdag, met tourbussen tegelijk, om daarna snel terug te keren naar de kust. Dus in de avond is het hier verrassend rustig (wat dan wel weer jammer is voor al die hoopvolle restauranteigenaren die in hun optimisme nog wat extra tafeltjes hebben bijgeplaatst maar intussen met lede ogen moeten aanschouwen hoe de volle bussen weer vertrekken vóór het avondmaal).

We zitten in hotel Han-Tur, dat rechtstreeks zicht biedt op de indrukwekkende kalksteenheuvels, als er tenminste geen bussen voor staan. De hele dag zien we in de verte een 'mierenpaadje' van wandelaars langs de witte heuvel trekken. En deze ochtend liepen we er zelf.

Want onze hotelbaas bracht ons deze ochtend, in onze eigen huurauto (hmmm, risicootje, want we hebben vast geen toestemming van EuropCar om daar iemand anders in te laten rijden. Maar het ging goed (geloof ik)) enkele kilometers bergop, naar de 'noordelijke ingang' van Hiërapolis. Vandaar zijn we in enkele uren de heuvel afgewandeld, in het begin tussen héél veel Romeinse tomben en zo goed als geen levenden. Verderop kantelden die verhoudingen, en zagen we eigenlijk vooral mensen in zwemkledij, omhoog klauterend naar het 'Romeinse Bad' dat nog steeds operationeel is (ook al schijnt er hier en daar een omgevallen zuil in het water te liggen). Ook in de tijd van de Romeinen was het al een kuuroord. De witte kalkafzetting doet denken aan een soort 'grotten van Han', maar dan in de open lucht. Strenge Mannen met Fluitjes zorgen ervoor dat iedereen zijn schoenen uittrekt, om het gesteente niet (meer) te beschadigen (dan nodig is). Voorzichtig schuifelend bereikten we de uitgang, met héle schonen voeten (voor zolang als het duurt).

Op de foto's:
- boven : Rode kalksteen in Karahayit
- links : Kusadasi, zonsondergang achter Samos
- midden: Hiërapolis, Necopolis, Ronald ligt proef
- rechts: Loes leunt tegen de kalkafzettingen van Pamukkale
- onder : Pamukkale