Wellington

Wet, wet, wet and more to come. Dat kopte de ochtendkrant. Een hot item en ook op het TV nieuws zien we de floods in Auckland. Behalve delen van Australie heeft nu ook NZ (met name het noorder eiland) natte voeten. Het is een lange rit om van Napier naar het zuidpuntje van het noorder eiland te komen, en de hele route lang blijft het regenen. Behalve een lunchstop laten we de scenic lookouts of wijnproeverijen in de omgeving voor wat ze zijn. Als we in de middag in de buurt komen van onze bestemming, zien we achter ons een dik wolkendek en voor ons een blauwe lucht. We zijn aangekomen in Wellington, berucht om de altijd waaiende wind die veel paraplu's & kapsels in het ongerede brengt, maar nu blakend in de zon (dus geen gevaar voor de paraplu's vandaag).
Wellington is een hele relaxte stad, mooi om een baai heen gedrapeerd, en vrij goed geschikt voor voetgangers (ook al kom je af & toe toch weer bij een stoplicht uit dat tenenkrommend lang op rood staat, terwijl de auto's uit alle windstreken je voorbij zoeven). Wij doen de 'Lonely Planet Walking Tour' (waar zouden we zijn zonder dat boek), die je in korte tijd langs de belangrijkste highlights voert. Het centrum is ook niet zo groot, want tussen de zee en de steile heuvels is er maar bar weinig ruimte. Zo is er in feit ook maar één toegangsweg tot de stad, die in haar geheel op een schiereiland ligt. Heerlijke middag.

Foto's:- boven: Ronald kijkt uit over de stads-lagune- onder: Loes op Civic Centre Square (goed zoeken)