Queensland, part 10

Nou vooruit dan maar……We gaan erheen! Al is het alleen maar om er eens geweest te zijn. We rijden er practisch langs op onze route van Noosa naar Brisbane. Op aanraden van Lonely Planet is dit een ervaring die je niet kunt missen: The Australian Zoo van wijlen Steve Irwin, de druktemaker bekend van de T.V. als The Crocodile Hunter. Populair geworden door zijn geworstel met reptielen, zoals slangen, en bovenal krokodillen. De Zoo was zijn levenswerk en na zijn dood in 2006 (zoals we allemaal op het nieuws konden vernemen is hij dodelijk geraakt door een pijlstaartrog tijdens filmopnamen in The Great Barrier Reef) zet zijn familie de Croc Hunter’s Legacy of Animal Conservation and Education met groot enthousiasme voort. Het eerste wat je te wachten staat na de kassa is een grote bonzen beeldengroep van Steve & familie. Zijn beeltenis is sowieso onontkoombaar op deze plek, die een soort mengeling is van dierentuin, pretpark & epicentrum van persoonsverheerlijking op Quasi Noord Koreaanse wijze. Hoewel we vroeg arriveren is het al een drukte van belang (mede door de Goede Vrijdag Crowd) en worden we omsingeld door families met veel kinderen (al dan niet in kinderwagens). Gelukkig is het nog niet druk bij een belangrijk hoogtepunt van ons bezoek: het ‘Koala Photo Moment’. Voor 14.95 dollar of 19.95 dollar kun je een kleine of grote foto laten maken van jezelf met een koala op je arm (5 dollar extra voor een cd-rom), en een mooie berg op de achtergrond. Typisch iets voor ons natuurlijk…… En hoe schattig ze er ook uitzien, koala’s hebben akelig scherpe nagels dus het valt nog niet mee om ze á la baby vast te houden. Gelukkig slapen ze bijna altijd (of, zoals een begeleidend bordje dat we elders zagen uitlegt: koala’s are not lazy, they are merely preserving energy. Een smoes die het onthouden waard is voor persoonlijk hergebruik in allerlei mogelijke situaties). Even later is de dierentuin ineens vrijwel leeg. Het duurt even voor we doorhebben hoe dat komt: de grote Wild Life Show is begonnen in het Crocoseum-Theater (capaciteit 5.000 personen, en goed gevuld, bleek later). Een reeks nazaten van Steve vertelt over allerlei dieren, die vervolgens braaf komen aan vliegen, lopen of zwemmen. De details zijn goed te volgen op de giga Video-wall die één zijde van het sation siert. Elk dier wordt daarvor beloond met een donderdend applaus, maar of ze het daar voor doen?