Fuerteventura, part 3

La Pared is niet veel meer dan een resort met een (low key) golfbaan ernaast aan het einde van een dirt road, maar het ligt prachtig aan de voet van de Montana Cardon, en aan een heel mooi stuk kust. Hier hield vroeger Fuerteventura op, en kon je in de verte het aparte eiland Jandia zien liggen. Maar in de loop der millenia is de zee-engte tussen beide opgevuld geraakt met zand, en sindsdien vormen beide één eiland. Een mooie afwisseling van zandstranden, rotskusten, en, het is niet anders, nudisten op leeftijd. En een enorm heftige branding die een enkele surfer de zee in lokt. De meeste zitten verder naar het zuiden, waar de golven nog hoger schijnen te zijn.

Vandaag zijn we naar het noorden van het eiland afgereisd, waar we nog niet waren geweest. Koffie in La Oliva, naar verluidt 'het op één na mooiste dorp van Fuerteventura'. Wij kunnen alleen vaststellen dat het inderdaad niet mooier is dan Betancuria, maar hopen ook dat het niet mooier is dan menig ander dorp op het eiland, want wij waren in het geheel niet onder de indruk van La Oliva.

Snel door naar de kust, naar El Cotillo, wél een leuk plaatsje, dat bovendien 90% van alle restaurants op het eiland lijkt te bezitten. Ook hier een mooie kustwandeling gemaakt, maar die hebben we wel wat ingekort omdat het weer behoorlijk dreigend werd (het leek wel avond, zo zwaar werd de bewolking). Gelukkig blijft het vooral bij dreigen, meer dan een enkele druppel is er (nog) niet gevallen.

Bij de foto's:
- links boven: palmenbos in Pajara
- rechts boven: de kust bij La Pared
- onder: het altijd levendige La Oliva