Namibie, part 8

Vanuit Swakopmund hebben we ons door Californische Jay laten rondrijden door het Dorob National Park, in en om de bedding van de Swakopmund rivier, op zoek naar een plant. Te weten de Welwitschia, die 2.500 jaar oud kan worden en die (in al die tijd) slechts 2 bladeren heeft. Een trage groeier dus, maar wel een volhouder. Na een lange hobbelige rit door een soort van maanlandschap waar geologen ontzettend enthousiast van schijnen te worden, kwamen we inderdaad uit bij, laten we zeggen, 'Welwitschia Avenue', een zandpad met enkele tientallen van die planten bij elkaar. Waarom dáár een clustertje, en verder in de wijde omtrek helemaal nergens, de wetenschap staat voor raadsels. Wél vrij zeker is dat Sir David Attenborough hier ook heeft gestaan (al ontbreekt de plaquette).

Na nog een genoeglijke middag in Swakopmund zijn we nu doorgereden naar Cape Cross, 140 kilometer naar het noorden langs de 'Skeleton Coast' (vanwege de vele schepen die hier zijn vergaan). Één pitoresk wrak hebben we gezien, volledig overgenomen door vogels, de overige wrakken liggen wat verder naar het noorden.

Cape Cross bestaat uit een kolonie van Kaapse pelsrobben en een lodge, gelukkig met een beetje ruimte ertussen, want wij zitten in die lodge en zo'n kolonie stinkt héél erg. Wel een mooi gezicht natuurlijk, al die beesten bij elkaar. En ook een boel herrie trouwens.

Vanuit de lodge zien we af en toe een (beetje) verdwaalde pelsrob op het strand, met daar achter slierten van trekvogels (aalscholvers?) die allemaal naar het zuiden vliegen.

Morgen nog een lange rit (wel over asfalt) naar Okahandja, waar niet veel te beleven is, en overmorgen naar het vliegveld. Dus wellicht is dit onze laatste post.

Bij de foto's:
- linksboven: 'Welwitschia Avenue' in Dorob National Park
- rechtsboven: twee Welwitschia's
- linksonder: de brede en lege straten van Swakopmund
- rechtsonder: Cape Cross, voormalige picknickplaats voor Homo Sapiens