Namibie, part 2

De laatste 100 kilometer naar de Fish River Lodge (d.w.z. 3 uur rijden) werd het weer zeer onstuimig. Sterke wind, als je de auto verliet werd je gezandstraald (als het niet regende) of gewaterboarded (als het wel regende) of iets daar tussenin. Ondertussen sloeg de bliksem links en rechts in, en dan ga je je toch wat onveilig voelen in een voorwerp (auto) dat vele malen hoger is dan vrijwel alle struiken in de buurt.

Afin, uiteindelijk toch goed aangekomen bij de lodge. Het dichstbijzijnde asfalt is hier 120 kilometer vandaan, dus je mag gerust zeggen dat we hier 'lekker afgelegen' zitten. En hoewel onze auto 3 keer zo groot is als die in Utrecht, ziet ze er op de parkeerplaats van de lodge toch een beetje zielig uit, tussen al die landcruisers, range rovers en wat niet al. Hoe het uberhaupt gelukt is om hier gastenverblijven en een restaurant neer te zetten is een raadsel. Het is dus best acceptabel dat het hier is 'eten wat de pot schaft'. Bovendien, het dichtstbijzijnde alternatief is 4 uur verderop.

Prachtig gelegen op de rand van de Fish River Canyon, de '2e grootste' ter wereld (als je het aan Namibiers vraagt), maar Zuid-Afrikanen en Mexicanen hebben ook forse canyons in de aanbieding en denken daar anders over. Hoe dan ook, de uitzichten zijn magistraal (en niet echt goed op foto vast te leggen) en de wandelingen ook.

Bij de foto's:
- links boven: Springbok, de Daisy Country Lodge, met pauwen en (wat een 'geluk'...) een huwelijksfeest
- rechts boven: de omgeving van de Daisy Country Lodge
- links midden: de C13 tussen Aussenkehr en Rosh Pinah, bij het kruisen van de Fish River (die hier in dit jaargetijde zo goed als droog ligt)
- rechts midden: zon & regen boven de Fish River Canyon
- onder: slecht weer in aantocht op de C463