Turkije, dag 7 & 8

Gisteren hebben we niet zo héél veel uitgespookt. Vanuit Assos hebben we een kleine 200 kilometer de kust gevolgd (zuidwaarts), en begonnen toen om ons heen te kijken voor een volgende verblijfplaats. Omdat de temperatuur elke dag weer boven de 30 graden oploopt en de zon genadeloos aan een wolkenloze hemel staat te branden zoeken we een verblijf met mogelijke verkoeling door een zwembad of de zee, omdat het daar altijd wel wat waait. Stadje Ayvalik vonden we te druk. Net onder Ayvalik lag een kandidaat, gevonden op internet. Maar de 'Etap Altinel Hotel' bleek rondom het zwembad één grote kermis voor Turkse kindertjes met een constante discodreun & 'activiteiten-begeleiders'. Een ander hotel om de hoek was weliswaar rustiger, maar alleen te boeken in combinatie met drie maaltijden per dag (en het onrustige geroezemoes voor de lunch was net begonnen). Dan maar eens verderop proberen.

In Dikili hebben we uiteindelijk aangemeerd in het 'Sun Set Hotel', met zwembad, zand & zee voor de deur. Daar hebben we de rest van de dag gebruik van gemaakt. De tuin, grenzend aan zee was een prachtige plek om het avondeten te nuttigen, terwijl we de zon achter Lesbos zagen zakken.In de koelere avond komt het stadje tot leven. Veel eettentjes, cafe's en verkoopstandjes met van alles en nog wat met een hoog Wibra gehalte.

Deze ochtend zijn we naar Bergama afgereisd, vroeger Pergamon geheten. Gesticht door Lysimachus, een generaal uit het leger van Alexander de grote, in 300 voor Christus. Sindsdien een belangrijke stad tot enkele eeuwen na Christus, en behoorlijk goed bewaard (zeker beter dan Troje). In 200 v Chr. hadden ze er een bibliotheek die in omvang die van Alexandrië naar de kroon stak.

Zoals dat vroeger ging, zijn de mooiste stukken steen (beeldhouwwerk, mozaïeken) afgevoerd naar Westerse Musea. De complete 'Tempel van Zeus' hebben we onlangs nog gezien in het 'Pergamon Museum' in Berlijn. Nu hebben we dus ook de plek gezien waar die tempel eigenlijk hoort te staan.

De Akropolis van Pergamon lijkt uitgerust voor grote aantallen toeristen. Zo is er bijvoorbeeld een kabelbaan aangelegd om de top van de heuvel comfortabel te kunnen bereiken. Maar zo héél veel toeristen troffen wij er niet, en slechts een deel daarvan is 'allochtoon' (in deze context: niet-Turks. Natuurlijk troffen we wel een bus met de onvermijdelijke Japanners). Op de plaatsen waar we verblijven (Dikili, Assos, Iznik) treffen we eigenlijk helemaal geen 'allochtonen'. Dus hoewel Turkije tegenwoordig in de Top 3 van vakantiebestemmingen voor Nederlanders schijnt te staan, worden wíj nogal aangestaard, met onze lengte & 'witte' haren. Is niet erg.

Op de foto's:
- linksboven : de resten van de 'Tempel van Zeus', een deel staat in Berlijn
- rechtsboven: Loes op de Tempel van Dionysos
- linksonder : Ronald is klaar voor zijn voordracht (het vlekje onder het midden), maar er is geen publiek (er is\was toch ruimte voor 10.000 man)
- rechtsonder: zo gaan de meer behoudende locals te water.