We werden vanochtend wakker met een plaatselijk natuurverschijnsel op ons balkon: de Kea. Een soort Alpine papagaai, die alleen in de bergen van NZ voorkomt, en mede bekend is om zijn lawaai. Daarna gingen we op pad voor de meest populaire dagtrekking hier, de 'Hooker Valley Walk' (een minder gelukkige naam). Ze begint op de plek waar het oorspronkelijke Hermitage Hotel stond (wij verblijven in de derde incarnatie van dit hotel, die op een wat veiliger plek is neergezet). Dat is al in 1884 gebouwd, maar in 1913 weggespoeld nadat het 16 dagen onafgebroken geregend had. Het pad leidt naar de Hooker Valley, de plek waar de Hooker Glacier overgaat in een ijsrivier, en de Hooker Glacier is de gletsjer die van Mount Cook afrolt, dus groot & hoog. Prachtige wandelroute, wél redelijk druk, maar dat geeft je de kans om tegenliggers op het hier & daar smalle pad voor te laten gaan en 'You are welcome' te zeggen. Hier & daar ook niet zo eenvoudig, met twee smalle hangbruggen, en delen van de route die over steenlawines klauteren, of pad & bergbeekje inéén (hoppen van steen naar steen, natte voeten bij een inschattingsfout). Het weer is echter erg goed, net als gisteren, de vergezichten zijn ongelooflijk helder. Vier uur hard werken, dus daarna eerst even lekker de schoenen uit.Bij de foto's:
- boven: Loes in de Hooker Valley, Hooker Glacier & Mount Cook op de achtergrond
- onder, links: Ronald op de hangbrug (als je héél goed kijkt: de 2 verticale pixels in het midden)
- onder, rechts: Ronald in gesprek met Sir Edmund Hillary (die niets terug zegt; de wijze zwijgt, de dwaas vraagt?)
1 opmerking:
Aan jullie gezichten te zien is het meer de Happy Hooker walk :). Je waant je eigenlijk in Zwitserland als je zo die bergen ziet maar jullie weten beter. Was het daar niet frisjes? Ik zie Loes toch in een redelijk lenteachtige outfit.
Een reactie posten