
The Blue Mountains zijn lang, door hun ondoordringbaarheid, een barriere geweest voor de expansie naar het westen vanuit Sydney. Pas aan het eind van de 19e eeuw lukte het een aantal avonturiers om er een route doorheen te vinden / aan te leggen. Toen ze er eenmaal doorheen waren, en aan de westkant uitgestrekte graslanden vonden, troffen ze daar ook een groot aantal half verwilderde koeien aan. Dat bleken nazaten van 6 exemplaren die rond 1800 ontsnapt waren uit Sydney (toen nog slechts een strafkamp voor criminelen), en blijkbaar om de The Blue Mountains heen waren gewandeld om hier vredig te grazen (althans, men nam aan dat ze die route hadden genomen, want een andere was voor koeien echt niet begaanbaar. Waarom dan geen enkele ontdekkingsreiziger op het idee kwam om óók die route te nemen, is onduidelijk). Toen & nu zorgt de grote hoeveelheid eucalyptusbomen voor een olieachtige afscheiding in de atmosfeer, die je niet alleen goed ruikt maar die ook alle vergezichten een blauwe waas geeft.
Toen we aan het einde van onze wandeling weer boven aan de rand van de vallei stonden, waren we door de inspanning van het klimmen, de inmiddels behoorlijke hitte & erg hoge luchtvochtigheid, niet erg toonbaar meer. De 2e douche van de dag bracht daar verbetering in. We zijn weer als nieuw.
Bij de foto's:
- boven: Bridal Veil Falls Lookout, Leura Cascades
- onder: Bridal Veil Falls, Leura Cascades (ook al waren we na de Doubtful Sound wel klaar met watervallen, deze kon er nog wel bij)
1 opmerking:
ondoordringbaar of niet......het is van een ongekende schoonheid. Ben in ieder geval blij dat jullie zonder botbreuken weer terug zijn gekomen bij het vertrekpunt. Leuke beschrijving....ook deze keer weer :)
Een reactie posten