We hebben de avond deels doorgebracht in de lounge, met mooi uitzicht op de effecten van de zonsondergang op Mount Ngauruhoe. Voor de sfeer zorgde ondertussen de huispianist, een gedistigneerde heer op leeftijd met vlinderdas, wel thuis in alle evergreens, en in het bezit van een orkest-in-blik.Deze ochtend gingen we dan op pad, niet voor de 'Tongariro Alpine Crossing', die is voor gevorderden, maar voor de 'Tama Lake Walk', waarvan men de zwaarte hier 'moderate' noemt. Het weer was zodanig miezerend dat we voor het eerst eens alles uit de kast hebben moeten halen: zware regenjas, echte regenbroek, zware wandelschoenen. Capuchon op & gaan. Toch hebben we ons doel, twee kratermeren drie uur verderop, niet gehaald. Teveel wind, teveel regen & een moeilijk begaanbare route. Niet dat dat zo héél erg is, het stuk dat we wel hebben gedaan was ook erg mooi.
In de middag hebben we nog per auto het ski-oord helemaal bovenin verkend. Vreemd sfeertje, want volledig uitgestorven. Veel niet-in-werking-zijnde ski-liften.
op de foto's:
- boven: Mount Ngauruhoe zoals het hoort (zonsondergang de avond tevoren)
- onder: Mount Ngauruhoe zoals het was tijdens onze wandeling
1 opmerking:
Grappig gezicht jullie daar met die dikke jassen aan. Doe me denken aan Schotland (nooit geweest overigens). Volledig uitgestorven??? Wie heeft dan die foto gemaakt? OF een zelf ontspanner gebruikt? Zeker indrukwekkend die Mount Doom.
Een reactie posten