Zuid Afrika, part 8 (final)

De laatste paar dagen brengen we door in het Piekenierskloof Mountain Resort, nabij Citrusdal. De lodge ligt op een hele mooie plek, maar de grote weg N7 ligt nogal dicht bij, en de op de steile helling zwoegende vrachtwagens klinken als laagvliegende helikopters (vreemd genoeg levert afremmen op de motor - naar beneden - meer decibellen op als klimmen).

We wandelen wat in de buurt van de lodge, wat mooi is maar ook al vrij pittig. Maar de meest 'gerenommeerde' wandelingen hier in de buurt in de Cederbergen, zijn te hoog gegrepen voor ons soort mensen: eerst 60 kilometer rijden over een slechte dirt road, dan vier uur tegen een berg op en drie uur van diezelfde berg af, en dan die dirt road weer terug. Quod Non.  

De resort oogt wat vermoeid. Hier en daar op het terrein staan de vervallen restanten van zipline-installaties en enkele houten (verkruimelende) exemplaren van lokale diersoorten als springbok en leeuw. Dat komt misschien ook wel goed uit, want dit is ons laatste verblijf vóór we terugkeren naar Nederland, en dat wordt nu iets makkelijker.

Morgen nog een dagje rondlopen in Kaapstad (Sea Point, V&A Waterfront), en dan de nachtvlucht naar Amsterdam. Onze tijd hier was heerlijk, en Stellenbosch was het leukst. 

Bij de foto's:
- Boven: Ehm, de doorgaande R303 van Ceres naar Citrusdal is nog niet helemaal af, want het asfalt houdt ineens op.
- Daaronder: De route voert over de Middelberg Pass, met mooie uitzichten en weinig vangrails.
- Daaronder: Het drukke straatbeeld van Ceres
- Daaronder: Piekenierskloof Mountain resort, op een zeldzame nattige ochtend

Zuid Afrika, part 7

Aan de wandel in de Piekenierskloof

 

Zuid Afrika, part 6

We hebben enkele dagen in Montagu doorgebracht, een leuk dorp aan de rand van de Karoo. Was het in Hermanus af en toe fris, hier hebben we dagen tot aan 38 graden, dus onze wandelingen zijn niet zo héél erg lang. Gelukkig zitten we (ook hier) op een plek waar je prima kunt lummelen en lezen, en wachten op meneer Hertz, die een nieuwe auto moest komen brengen omdat van de oude auto de plastic bodemplaat steeds lager kwam te hangen en steeds vaker over het wegdek schraapte.

Vandaag hebben we, mét nieuwe auto (van onbestemd Chinees merk) een leuke rondrit over Route 62 gemaakt (de Karoute, zou je kunnen zeggen), langs Barrydale (waar we lange tijd hebben doorgebracht in "Hardy's Memories of Africa", een souvenirshop waar we wel zo ongeveer alles zouden willen kopen als het niet zo'n gedoe was), de Tradouw pass en Swellendam, met een leuk oubo museum over de VOC-tijd in het gebouwencomplex waar de landdrost indertijd de scepter zwaaide. De ticket sales person begon over ons beider haar ("I don't know who of you has got the better hair!'), dus ik heb op deze reis al twee complimenten binnen (na jaren van droogte).

Morgen gaan we door naar ons laatste verblijf nabij Citrusdal.

Bij de foto's:
- Linksboven: In de Plaaskombuis Padstal ligt op elk tafeltje een breiwerkje te wachten, voor het mitigeren van stress.
- Middenboven: Montagu
- Rechtsboven: Montagu, de hevig kwetterende en stinkende Ibis-kolonie midden in het dorp
- Daaronder: Montagu, de 'Nederduitse gereformeerde kerk'
- Daaronder links: de 'Lovers Walk', een nature trail nabij Montagu
- Daaronder rechts: het Drostdy Museum in Swellendam, stammend uit de VOC-tijd
- Linksonder: Meneer Hertz brengt een nieuwe auto (rechts, een 'Chery' (?)) en neemt de oude mee (links, een Toyota)
- Rechtsonder: In het Drostdy Museum heeft men ook 'The Godfather part I' gezien, maar niet helemaal begrepen

Zuid Afrika, part 5

We zitten in Hermanus, 'Capital of Whale Watching', nou ja, in andere delen van het jaar. Toepasselijk dus dat we in de 'Whale Away Guesthouse' zitten (wellicht wijzigt de naam van het guesthouse gedurende het jaar?).

Hermanus heeft een 'Cliff Path' langs de kust van zo'n 12 kilometer lang. Tot voor kort waren dat twee halve Cliff Paths met daar tussenin enkele recalcitrante grondbezitters/bewoners die hun private beach access niet wilden opgeven, maar na 12 jaar juridisch touwtrekken is de onteigening enkele maanden geleden doorgevoerd, en is het pad nu één geheel. Een werkelijk prachtig pad, waar we gisteren en vandaag vele kilometers van hebben afgestruind.

Gisterochtend was het tijd voor de 'Hermanus Farmers Market', waar op zaterdagochtend (lijkt het) ALLE blanke hermanezen op afkomen (en ook behoorlijk wat toeristen). Veel knutselwerkjes, schilderijen, zeepjes, voedsels, enzovoort, en heel gezellig. Daarnaast hebben we ook nog het Rotary Way viewpoint bezocht en heb ik solo "Hoy's Koppie" beklommen, een soort van grafheuvel van 75 meter hoog waar het echtpaar Hoy haar tombe heeft (Sir William Hoy was verder niet zó heel belangrijk, meer een vroege soort van toerist die vaak in Hermanus kwam vissen en nogal gecharmeerd was van deze heuvel). 

Allemaal heel leuk, maar morgen is het al weer tijd om door te reizen naar Montagu.

Bij de foto's:
- Boven: Cliff Path
- Linksmidden: Harold Porter Botanical Garden (onderweg naar Hermanus)
- Rechtsmidden: Cliff Path (de wind komt altijd van één kant)
- Linksonder: Hermanus Farmers Market, hier wordt de werking uitgelegd van een 'raspschotel', geschikt voor knoflook, chocolade, enzovoorts. Loes heeft er één aangeschaft, zodat we konden fotograferen.
- Middenonder: Hermanus Farmers Market
- Rechtsonder: Ronald op andermans grafheuvel

Zuid Afrika, part 4

Nog even, en onze tijd in Stellenbosch zit er al weer op. Gelukkig hebben we dan nog 10 dagen op drie andere leuke plaatsen, maar zelf koken, wassen, etc is dan verleden tijd.

De afgelopen dagen hebben we weer een paar Wine Estates bezocht, nog steeds zonder (aldaar) ook maar één druppel  wijn te nuttigen. Dat lijkt wel een patroon, want tijdens onze twee bezoeken aan Las Vegas hebben we ook al geen dubbeltje vergokt.

Elk wijnhuis heeft een heel eigen sfeer. Tokara Estate is vrij modern en zeer elegant, typisch een plek waar de rijke locals op zondag afspreken voor een dure en natte brunch. Maar het estate is ook het begin van de trail naar de top van de Simonsberg, waar we de eerste paar kilometer van gelopen hebben, de uitzichten waren prachtig. De poortwachter met intekenlijst heeft die dag alleen ons gezien, lijkt me.

Muratie Estate, net aan de andere kant van de Simonsberg, is ongeveer het andere uiterste: rafelig, verouderd en niet echt goed voorbereid op toeristen. Maar ook hier een fantastische trail over het 'domein', naar een pittig hoger gelegen uitzichtspunt. Zure kuiten en welverdiende rust na een tocht van ruim twee uur.

Vandaag hebben we Spier Estate aangedaan, een soort verzorgd aangelegde landschappelijke tuin met kaapse huisjes langs de Eerste Rivier. Dat was een stuk eenvoudiger (platter) wandelen dan de eerdere twee, maar toch ook zeer de moeite waard. Morgen doen we het rustig aan, en dan vertrekken we naar Hermanus. Nu genieten we nog even van ons ruime apartement.

Bij de foto's:
- Boven: Tokara, de trail naar de top van de Simonsberg (het begin, zoals je ziet)
- Linksmidden: Tokara
- Rechtsmidden: Muratie
- Linksonder: kunst in het Universitair museum van Stellenbosch
- Middenonder & rechtsonder: Spier Estate

Zuid Afrika, part 3

Op donderdag hebben we het Kaapse schiereiland verkend. Eerst via (nou ja, langs) Khayelitsha, Mitchells Plain en de kust van False Bay naar Muizenberg, waar het altijd hard waait en (dus) de surfers de meest in het oog springende levensvorm zijn. Het strand staat vol gekleurde huisjes.

Daarna door naar Kalk Bay, een langgerekt lint van (om en om) winkels met hebbedingetjes en horeca. Uiteindelijk kwamen we terecht in 'Cape-to-Cuba', een bar met Hemmingway-motief, waar iemand van het personeel mij (niet Loes! mij!) toevertrouwde 'I like what you do with your hair'. Dat is een primeur. Blijkbaar ben ik onbewust bekwaam, want ik had verder niet gekamd of geborsteld.

Na Kalk Bay via de Chapman's Peak Drive (één van de mooiste wegen in de wijde omtrek, wellicht om die reden dan ook met tol) naar Houtbay, waar we óók al een favoriete koffietent hebben ('Houtbay Coffee', nee het zit hem niet in de naam). Die stelde niet teleur.

Gisteren hebben we niet zoveel uithuizigs gedaan. Ik ben (een heel eind) naar het 'centrale postkantoor' gelopen (een ruimte zo 'groot' als onze keuken), omdat Marja een fysieke ansichtkaart wil en we na dagen speuren nog steeds geen brievenbus hadden gespot. Zélfs niet in het postkantoor zelf, maar ik kon de kaart in ieder geval afgeven.

Vandaag zijn we langs gegaan bij twee 'farmers markets' in de buurt, Root44 en Blauwklippen Estate. Reuze gezellig, met heel veel kunst (met vaak hele kleine 'k') en lekkere dingen.

Bij de foto's:
- Boven: het strand van Muizenberg, met surfers
- Linksmidden 1: kerkje in Kalk Bay dat nu dienst doet als snuisterijen-emporium
- Linksmidden 2: de landerijen rondom de Root44 farmers market
- Rechtsmidden: Langs Chapman's Drive
- Linksonder: Blauwklippen Estate, eenzame gitarist wordt genegeerd door drinkend en etend publiek onder een gigantische ficus
- RechtsOnder: Blauwklippen Estate, tijd voor een smoothie

Zuid Afrika, part 2

Op maandag hebben we een lange wandeling gemaakt door de Coetzenberg Mountain Area, het natuurgebied dat tegen Stellenbosch aan ligt, vlak achter de sportvelden. Op een enkele trimmer en mountainbiker na was het er niet druk, maar wel erg mooi (en af en toe ook behoorlijk stijl, getuige ook enkele 'mountainbikers-te-voet'). Na de laatste afdaling liepen we langs de Eerste Rivier terug naar ons apartement.

Gisteren hebben we The Rupert museum bezocht, het epicentrum van het culturele leven in de stad, vooral bekend om de 32 'Afrikaanse landschappen' (schilderijen) van Pierneef, waar we allebei fan van zijn. We zijn trouwens ook fan van Ya Ya Coffee, dat om de hoek van het museum ligt, en dat je bijkans onze Stellenbosche Stamkroeg zou kunnen noemen, want we zijn er al vaak geweest. De cappucino was weer van zijde.

Vandaag zijn we afgereisd naar Bosch en Dal Wine Estate en het stadje Franschhoek. Het terrein van Bosch en Dal bevat mooie oude huisjes en tuinen, en je kunt er vanaf 10.00 in de ochtend aan de Wine Tasting (hetgeen wij aan ons voorbij hebben laten gaan). Franschhoek is in 1688 gesticht door Franse hugenoten die moesten vluchten voor het koninklijk godsdienstwaanzinnig tuig Lodewijk de 14e (ook het toen relatief tolerante Holland heeft in die tijd veel hugenoten opgenomen, die flink bijdroegen aan onze welvaart). Het leuke deel van Franschhoek bestaat uit één uitermate charmante winkelstraat met heel veel art galleries en snuisterijen-emporiums. Die straat hebben we op en neer gedaan.

Nu weer lui aan huis (althans ik, want ik hoor op de achtergrond de puntenslijper van Loes al weer).

Bij de foto's:
- Boven: Coetzenberg Nature Reserve
- Daaronder: zicht vanuit het natuurgebied op de Simonsberg met 'deken',
- Daaronder: foto vanuit de drone die, in 'follow-me-mode', netjes achter ons aan hobbelt.
- Linksonder: The Rupert Museum, met enkele Pierneefjes
- Middenonder: Bosch en Dal Wine Estate
- RechtsOnder: Bosch en Dal Wine Estate

Zuid Afrika, part 1

Het plan was om te 'overwinteren' in Zuid Afrika, maar aangezien het apartement dat we daarvoor op het oog hadden alleen beschikbaar was in november, zijn we maar vroeg aan onze overwintering begonnen.

Na een nogal turbulente vlucht en een vrij korte nacht in het Airport Hotel van Cape Town, zijn we de 7e aangekomen in Stellenbosch. Ons apartement is heerlijk, en ook wel een beetje aan de grote kant, met vier beden en twee badkamers. Het ligt op korte afstand van het leuke centrum, in een doodlopende straat in een groene wijk, dus veel groen en veel stilte. Heel fraai.

Stellenbosch blijkt verwikkeld in het jaarlijkse 'Garden Festival', dus kunnen we de volgende ochtend direct een paar prive-tuinen bezoeken. Je begrijpt, degenen die zijn (haar) tuin openstelt voor het publiek heeft er werk van gemaakt, en voor zover je dat niet al zelf in de gaten hebt, is daar dan altijd nog de eigenaar (of tuin-ontwerper) om dat haarfijn uit de doeken te doen. Het was prachtig, maar na 4 tuinen ook wel een beetje genoeg. Wel een heerlijke ochtend, met een mooie wandeling langs de Eerste Rivier.

Vandaag hebben we Wine Estate Babylonstoren bezocht. Veel kaapse huisjes, grote tuinen waar naast wijnranken nog heel veel meer groeit, en met de dramatische Simonsberg aan de horizon. Ook heel leuk, al was het behoorlijk druk in de diverse winkeltjes voorr zeepjes & delicatessen. Verderop in de tuinen werd het gelukkig aardig leeg.

Welnu, het is niet per se het plan om elke dag op pad te gaan, en Loes is ook al drifitg aan het tekenen. Voor mijn aangekondigde activiteit (Spaanse grammatica met 3 lesboeken) ben ik nog zoekende naar de motivatie, maar dat komt vast ook goed.

Bij de foto's:
- Linksboven: Stellenbosch 'Garden Festival', het prachtige interieur van een trotse deelnemer
- Rechtsboven: Stellenbosch 'Garden Festival', de tuin van een andere trotse deelnemer
- Linksmidden: De plaatselijke sneaker-shop heeft normaal gesproken schoenen van Mandela in de etalage staan mét certificaat van echtheid. Echter, ze worden op dit moment 'gerestaureerd'. Serieuze zaak hier, die schoenen
- Middenmidden: Cappucino met buffelmelk in Babylonstoren
- Rechtsmidden: Stellenbosch Town Hall is ter gelegenheid van het 'Garden Festival' omgebouwd tot soort van luxueus tuincentrum 
- Onder: Landerijen van Babylonstoren, met de Simonsberg op de achtergrond
 

2025-09 Rendsburg, Kopenhagen & Lübeck

Hoogste tijd om Sanne & co weer eens te bezoeken in Kopenhagen (nou ja, Glostrup). Dat valt mooi te combineren met een hernieuwd bezoekje aan Nordart, een grote jaarlijkse expo in Rendsburg, en, om de terugweg te breken, Lubeck.

Nordart blijkt zeer de moeite waard, vooral de oude fabriekshal die bomvol staat met actuele kunst (waaronder verrassend veel schilderkunst). De beeldentuin bevat voor de helft werk dat we al kennen van eerdere bezoeken jaren geleden, maar toch ook wel wat leuk nieuw werk zoals 'Walking Man' van Su Xinping. China is sowieso goed vertegenwoordigd op deze expo. En naast de kunst blijt het NOK (Nord - Ostsee Kanal) ook altijd leuk. Er komen regelmatig schepen voorbij (van Kiel naar Hamburg of andersom) die veel te groot lijken voor het kanaal. De plaatselijk wereldberoemde 'Schwebefähre', een soort van pont die niet vaart maar zweeft aan kabels onder een spoorbrug van 60 meter hoog, was wederom niet in bedrijf. Ik denk niet dat het er ooit nog van komt om een tochtje te maken met deze contraptie. Nou ja, je mist meer dan je meemaakt.

Kopenhagen was weer een feestje, heerlijke stad om rond te slenteren of fietsen (o.a. naar de nieuwe wijk Nordhavn). En het (voor ons) nieuwe huis van Sanne & co was ook heel leuk om te zien.

Na twee dagen terug met de ferry naar Puttgarden, en, even verderop, Lubeck. Vooral bekend omdat Bach er ooit naar toe is gewandeld om de in die tijd zeer beroemde muzikant/componist Buxtehude te horen en ontmoeten. We hebben de kerk bezocht waar een en ander zich heeft afgespeeld, dus we hebben zeker punten gescoord voor de klassieke canon. Leuke hanzestad, mooi gerestaureerd.

Dus, heel fijn weekje. Wel veel auto-kilometers... 

Bij de foto's:

- Bovenlinks: Loes bij het NOK (Nord Ostsee Kanal)

- Bovenmidden: Nordart, Walking Man

- Bovenrechts: Nordart, Mr. Pinocchio

- Middenlinks: Nordart

- Middenmidden: Kopenhagen, Glyptotek museum

- Middenrechts: Kopenhagen, Karen Blixen & Loes (rechts)

- Onderlinks: Kopenhagen, Nordhavn, zwemmen in de haven

- Onderrechts: Lubeck, Holstentor

2025-08 Dusseldorf

We zijn op pad voor een korte citytrip naar Dusseldorf. Op de heenweg bezoeken we in Essen de Zollverein (roestige installaties van wereld-erfgoed niveau. Prachtig wandelgebied tussen de afgedankte fabrieken) en het Folkwang Museum (waar men van alle wereldsterren uit de 20e eeuw wel een kunstwerk heeft staan. Leuk maar ook niet zo heel erg verrassend).

Ons hotel in de 'Mediënhafen' ligt mooi aan de Rijn en op loopafstand van de Königsallee, één van de meest luxueuze winkelstraten ter wereld (gelukkig was er naast alle Swarovski en andere meuk ook een leuk overhemd te vinden in een Zalando Outlet). De Immermannstrasse is ook leuk, vol met Japanse winkels die nauwelijks moeite doen om hun waren ook in westers schrift aan te prijzen. Schappen vol onbegrijpelijke spullen dus.

Op de terugweg hebben we in Duisburg nog even het Lehmbruck Museum bezocht, gespecialiseerd in beeldhouwkunst (van meneer Lehmbruck, maar gelukkig ook van Giacometti, Tinguely en anderen).

Al met al, heerlijk weekeinde.

Bij de foto's:
- Boven: Zollverein
- Middenlinks: Zollverein
- Middenrechts: Dussledorf, Medienhafen
- Linksonder: Museum Folkwang, Essen
- Rechtsonder: Museum Lehmbruck, Duisburg

Andalusië, part 4 (final)

Bergwandeling vanuit Capileira, aan de voet van de Sierra Nevada. De altijd besneeuwde Mulhacen (met 3482 meter de hoogste berg van het Spaanse vasteland) is soort van zichtbaar tussen de wolken. Dit was zowat onze laatste wandeling hier, want morgen gaan we via de kust naar Malaga en dan naar huis. We hebben genoten van Andalusië.

Andalusië, part 3

Niet zo ver van onze verbijfplaats Baeza ligt het Parque Natural de Cazorla y Segura, dus wagen we ons die kant op. Cazorla is een levendig bergdorp, en het startpunt van allerlei lange-afstands wandelroutes die niet geschikt zijn voor ons soort mensen. Desondanks wel een hele leuke stop.

Na een laatste overnachting in Baeza (en een laatste speurtocht naar een acceptabel en geopend restaurant) vertrekken we naar het zuiden. Onderweg doen we Granada aan (de stad die het langste moors is gebleven), waar we onze auto parkeren in de strakste parkeergarage van een land dat toch al erg goed is in strakke parkeergarages. Het begint er al mee dat halverwege de steile duik de kelder in de bestuurder vóór ons beseft dat zijn auto te hoog is om naar binnen te kunnen. Hmm, achteruit, omhoog, de scherpe hoek om, in een voetgangersgebied rijkelijk voorzien van anti-auto paaltjes. Moeizaam. Daarna blijkt er pas plaats te zijn op niveau min 3, en de bochten die je moet maken om daar te komen zijn haaks en microscopisch. Zaag, zaag. Hoe dan ook, na enig geploeter konden we de wandeling naar het Alhambra aanvangen. Prachtig complex, zelfs als je (zoals wij) geen kaartje hebt kunnen bemachtigen voor het mooiste paleis op de heuvel. Wat we wél konden zien was ook zeer de moeite waard.

Vandaag zijn we, na een overnachting in Lanjaron, teruggekeerd naar Granada (iets ruimere parkeergarage deze keer) om de rest van de stad te verkennen. De oude moorse wijk Albacin is een heerlijke plek om te slenteren, of om te klimmen naar het plein met het mooiste uitzicht over de heuvel van het Alhambra, met de besneeuwde toppen van de SIerra Nevada op de achtergrond. De rest van de stad is ook niet verkeerd. Maar nu is het tijd voor lummelen in de aangename hoteltuin.

Bij de foto's:
- linksboven: Avond in Baeza
- middenboven: Cazorla
- rechtsboven: Het paleis van Carlos V in het Alhambra
- linksmidden: Alcazaba fort, Alhambra
- middenmidden: De tuinen van de Generalife, Alhambra
- rechtsmidden: Rio Darro, Albacin, Granada
- linksonder: Het Alhambra en de Sierra Nevada gezien vanuit Albecin
- rechtsonder: Onbekende evangelist in de Iglesia Parroquial del Sagrario