Toch zijn er ook wel pareltjes, de paviljoens van Turkije en Saoedi-Arabië bijvoorbeeld, en nog wel meer.
Eenmaal aangekomen bij de 'achteruitgang' van Arsenale Nord nemen we de vaporetto naar het nabijgelegen eiland Certosa. Daar is eigenlijk niets te doen (behalve her en der een speaker in het gras wegens een duits 'akoustisch kunstwerk'), maar dat maakt het nu juist leuk: een soort van natuurgebied midden in de lagune, met tussen de bomen door uitzicht op de kerktorens van Venetië en het Lido. Mooi tochtje.
Op onze laatste dag in Venetië maken we een (kleine) selectie uit de 100+ 'flankerende exposities' die er, náást de Biennale, ook nu te zien zijn (Volhouders zouden hier echt een maand lang elke dag kunst kunnen doen). Het vermelden waard zijn beeldhouwer Berlinde De Bruyckere in de (prachtig tegenover San Marco gelegen) kerk van San Giorgio Maggiore, de titanium beelden van Wallace Chan (begeleid met onderwatermuziek van Brian Eno) en de expositie in de San Lorenzo kerk, al is het ontwijde gebouw hier interessanter dan de toegevoegde kunst.
Al mt al een paar heerlijke dagen, en we zijn weer even volledig kunstdoof wegens overprikkeling.
Bij de foto's:
- Boven & midden: impressies van Het Arsenaal
(middenrechts: het paviljoen van Saoedi-Arabië)
- linksonder: de kade van het Arsenaal
- middenonder: San Lorenzo
- rechtsonder: Maria met plu (een regelmatig terugkerend motief in de stad)
vrijdag 7 juni 2024
Venetië, Biennale 2024, part 2
Op dag 2 is het tijd voor de expositieruimtes rondom het 'Arsenaal', een lange reeks mooi vervallen oude pakhuizen waar vroeger de oorlogsschepen en handelsvloot aanlegde. Veel video (degenen met 'pratende hoofden' slaan we sowieso over, want dat zijn eerder documentaires dan kunst), en veel kunst die 'de perfide rol van de blanke westerse man in de wereldgeschiedenis' aan de kaak stelt. Dat kán soms mooie kunst opleveren, maar het komt ook voor dat men alleen een idee of emotie heeft, en geen enkele vaardigheid om dat interessant vorm te geven. En het is ook jammer dat gee enkele kunstenaar kritiek heeft op Poetin, Xi of ander tuig. Beetje makkelijk, lui en wel zo veilig om altijd alleen de westerse democratiën de schuld te geven.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten