Het is 16.00 uur & 20+ graden in Puerto de Mogán, het, zoals de brochure het noemde, 'kleinschalige vissersdorp' waar ons appartement zich bevindt. Welnu, het appartement is prima (ruim, licht, fris, etc.), maar kleinschaligheid blijkt een relatief begrip. Het is hier inderdaad rustiger dan in Maspalomas, het epicenter van de ongebreidelde toeristenindustrie op Gran Canaria (sterker nog, het zal wereldwijd ook wel hoog scoren, met z'n verzameling golfbanen, reuzenraden, waterpretparken en stroboscopisch nachtleven). Maar onze plek hier is tegelijkertijd toch ook een heel andere verhaal dan wat je op de kleinere eilanden als Gomera & La Palma tegenkomt aan accomodaties. Ons complex, verreweg de grootste in het dorp, bestaat uit zo'n 300 appartementen. Daarmee is het dorp in omvang verdubbeld.Deze ochtend kregen wij een Opel Corsa aan huis bezorgd (helaas geen automaat maar bij een soepel schakelend nieuw exemplaar went dat snel), en zijn we meteen vertrokken voorr onze eerste wandeling. In dit geval nabij de Degollada de la Aldea de San Nicolás. Met zo'n naam zal duidelijk zijn dat het een prachtige wandeling was. En ook wel pittig nu & dan: geen simpel bospad, maar een flink stijgend klauterpad langs de berghelling van de Imagua (die met z'n 1426 meter bepaald nog niet tot de hoogste toppen van het eiland behoort, want dan zitten we rond de 2000 meter). Daar kregen we het dus goed heet van (hetgeen toch ook één van de doelstellingen is van de hele trip).
En dan nu de namiddag op ons (zeer ruime) terras, in afwachting van een avondlijk wandeltochtje naar de plaatselijke Indiër, die we gelukkig ook al weer hebben gelokaliseerd. Of toch maar aan de inktvis in een restaurantje bij de haven. Dat weten we nog niet.
Op de foto: links, uitzicht vanaf de hellingen van de Imagua op de omgeving van San Nicolás de Aldea en op het volgende eiland, Tenerife (met als hoogste punt de Teide). Rechts, Loes onderweg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten