Oman, dag 3

We begonnen de dag vroeg, want het is marktdag in Nizwa, voor geiten & koeien, en de zaken zijn voor komende week wel weer afgerond om een uur of negen. In de 'geiten-soukh' is een cirkel met stro bedekt en van een dakje voorzien (foto links), en een ieder die een geit in de aanbieding heeft loopt rondjes net zolang tot er overeenstemming is bereikt met een van de potentiele kopers die binnen & buiten de cirkel staan opgesteld. Die wenken de eigenaar met een handgebaar en gaan dan wat knijpen in de koopwaar om de kwaliteit vast te stellen. De koopwaar maakt ondertussen natuurlijk lawaai (net als de kopers & verkopers trouwens). Het is moeilijk om vast te stellen hoe de onderhandelingen precies verlopen. Zakt de prijs naarmate de verkoper meer rondjes moet lopen? Het is ons in ieder geval gelukt geen gebaren te maken die tot verplichte aanschaf hebben geleid. Veel mooie foto's gemaakt. Er waren trouwens (voor deze streken) opvallend veel vrouwen aanwezig, maar meestal wel op hun onherkenbaarst, d.w.z. met extra zwarte gezichtssluier.

Na de markt en het ontbijtje in een uurtje of twee naar Muscat gereden door een bijzonder dor maar mooi landschap met veel bergen. Muscat zelf is een verrassend grote plaats, of eigenlijk eerder een aggloberatie van verschillende dorpen & steden. Muscat 'proper' is een bijzonder slaperige inham van de Golf van Oman, met twee oude forten, de een nog in gebruik bij het leger (dus niet te bezichtigen), de ander alleen opengesteld voor langstrekkende staatshoofden (dus voor ons niet te bezichtigen), en het paleis van de sultan (geen persoonlijke vriend van ons, dus niet te bezichtigen). Toch een erg mooie plek. Opvallend zijn, na de droogte van de afgelopen dagen, de weelderige bloemen (veel bouganville) en hier en daar frisgroene grasvelden.

Één baai verderop ligt Mutrah (foto rechts), met een boulevard met heel wat meer bedrijvigheid (ook meer witjes) en naar verluid de mooiste soukh van de golf-regio, maar dat moeten we dan morgen gaan zien, want vandaag is vrijdag (d.w.z. zondag). Loes heeft hier wel twee héél mooie sjaals gescoord (maatje tafellaken), en nog afgedongen ook.

Ons hotel ligt weer een baai verderop, in principe met zeezicht maar natuurlijk niet vanuit onze kamer. Bij de 'recreational area' langs het strand ligt zelfs een Starbuck, maar die lijkt vreemd genoeg al weer failliet. Een kwestie van te ver voor de troepen uit lopen?
Ondertussen zijn we waarschijnlijk iets minder wit dan toen we begonnen. Aan zonnebaden komen we niet toe, bovendien te heet, maar al lopend nemen we toch aardig wat vitamine D tot ons. Dat voelt goed. Sinds we hier zijn hebben we nog geen een wolkje gezien.