Normandie (part 2)

Gisteren zijn we via Honfleur & Les Andelys naar Giverny gereden, een rit van minder dan 200 kilometer, maar met onze snelwegmijdende insteek waren we toch een groot deel van de dag onderweg.

Honfleur is het meest pitoreske plaatsje in heel Normandie, maar heeft toch ook iets treurigs: het was ooit een havenstad, maar is door zee & Seine verlaten, en per boot niet eenvoudig meer te bereiken. Wel prachtige oude huizen, en een houten kathedraal die stamt uit de tijd van de 100-jarige oorlog, toen steen alleen gebruikt mocht worden voor vestingwerken. Zeer bijzonder dat die kerk nooit is afgebrand. Het was marktdag, en op die dag is de term 'levendig' voor Honfleur een understatement. 'Bomvol' komt meer in de buurt, maar dekt de lading toch nog steeds niet helemaal.

Eenmaal aangekomen in Giverny, bleek de rij wachtenden bij de heer Monet heel erg lang. Onze aanname dat dat aan het einde van de middag wel mee zou vallen, omdat alle bussen en dagjesmensen dan wel weer eens vertrokken zouden zijn, bleek volstrekt onjuist. Na tien minuten in de rij, waarbij we niet anders dan een gebrek aan voortgang konden constateren, besloten we om de volgende ochtend (vanochtend dus) terug te komen. Ons verblijf lag toch in de buurt.

Welnu, deze ochtend was het inderdaad beter te doen. We waren als 5e of 6e aan de beurt, maar, eenmaal de kassa gepasseerd, bleek de tuin toch al weer behoorlijk vol te staan met Japanners. Wij begrepen nu dat er een aparte ingang is voor groepen, en die ging nog eerder open ook dan de ingang voor individuele reizigers. Grrr.

Desondanks: een prachtige tuin, met heel veel planten in werkelijk hallucinerende kleuren. Het meertje met de waterlelies ligt er ook nog net zo bij als op Monet's schilderijen (al staat het bruggetje nu dus wel vol). En het bijbehorende huis is ook prachtig. Zijn atelier, ook een hele mooie ruimte, is dan weer verbouwd tot gift-shop, dus dat is iets minder.

Bij de foto's:
- linksboven: de tuin in Giverny, met het huis van Monet op de achtergrond
- rechtsboven: de houten kathedraal van Honfleur
- linksonder: in Honfleur bidt men voor een behouden thuiskomst van het vissersvolk
- rechtsonder: de waterlelies van Monet

Normandie (part 1)

We zoeken een alibi om er deze zomer nog even tussen uit te gaan, en dat hebben we gevonden in een gepland bezoek aan de tuin van Claude Monet, de impressionistische schilder die 40 jaar lang vooral de waterlelies achter zijn eigen huis heeft geschilderd (en, toegegeven, af en toe ook nog wel wat anders). Die tuin ligt in Giverny, een dorpje langs de Seine waar we morgen heen gaan.

Maar gisteravond en vandaag zijn we eerst in Etretat, een plaatsje aan de Normandische kust waar we jaren geleden wel al eens zijn geweest.

Ze hebben hier het soort spectaculaire krijtrotsen die iedereen vooral van Groot Brittanie kent. Prachtig wandelgebied, mooie vergezichten, en trouwens óók regelmatig vereeuwigd door Monet.

Als je een kwartiertje van het dorp weg loopt langs de kust kom je vrijwel geen mens meer tegen. Het dorp zelf is ook best de moeite waard, maar wel érg braaf.

Bij de foto's:
- boven: de krijtrotsen ten noorden van Etretat.
- linksonder: Les Falaises d'Etretat
- rechtsonder: de houten pieren van Fécamp, Loes verjaagt een zeemeeuw